پیمایش خط الراس کلون بستک به خلنو بمناسبت گرامیداشت زنده یاد سامان نعمتی

سامان عزیز در یاد و خاطره همنوردانش همیشه و در همه حال ، ماندگار و به یاد ماندیست ، در هر قله ای خاطرات و نام او همواره در ذهن همنوردانش می گذرد هر ساله بمناسبت بزرگداشت روز عروج این عزیز (۸۷.۴.۲۷)که جایگاه ابدی خود را در هیمالیا قله نانگاپاربات انتخاب نموده، صعود به یاد ماندی به چندین قله کشور و خارج از کشور انجام می پذیرد. 

گزارش تیم اول در قسمت گذشته نگاشته شد و این گزاررش مربوط به تیم دوم می باشد.
گزارش تیم دوم در ادامه مطلب…. 
قله کاون بستک
قله برج
قله سرکچال

به نام خالق زیبایها
گزارش پیمایش خط الراس کلون بستک به خلنو مورخ ۲۷و۲۸ تیر ماه ۹۶
روال برنامه اینگونه پیش بینی شده بود که در قالب دو تیم و از دو مسیر متفاوت اقدام به صعود نمائیم.
تیم اول شامل افراد (محمد ظاهری،سینا ابراهیمی،علی میرانی،فاطمه میرانی، محمدرضا صالحی،لیلا صالحی،بهنام اقدامیان،باران اقدامیان،سمیرا رضایی).
تیم دوم آقایان رحمان مرادیانی،عبدالله سنگین آبادی و شهرام نعمتی .
قرار حرکت از قروه ساعت ۲۳:۴۵ دقیقه بود. با اتوبوس خط قروه – تهران هماهنگ کرده بودیم.تا ما را به ترمینال آزادی رسانده و از انجا با یک دستگاه ون و پراید که محمد قبلا هماهنگ کرده بود ادامه مسیر دهیم.راننده پراید همکار محمد ظاهری بود و قبول زحمت نموده بود تا تیم دوم را به گردنه دیزین برساند. راننده ون هم که از دوستان کوهنوردی محمد بودند تیم اول را به روستای لالان رساند.ناگفته نماند که سینا ابراهیمی هم در میدان ازادی به جمع عاشقان اضافه شد و ماشین شخصی همراه داشت.این جوان نجیب از اردوی هیمالیانوردی که در علم کوه برگزار شده بود برگشته بودند و بدون استراحت امده بودند تا افتخار همراهی به ما بدهند.
از میدان آزادی به سمت تهران پارس ، جاده لشگرک ،اوشان،فشم . از فشم دو تیم از هم جدا میشدند تیم اول به سمت روستای لالان و تیم دوم به سمت میگون؛ شمشک،دربندسر و گردنه دیزین رفتنتد.بنده در تیم دوم قرار داشته و گزارش فعالیت این تیم را به عرض میرساند.
تا گردنه دیزین جاده اسفالت بود اما در بعضی جاها چاله های عمیقی داشت . از گردنه به سمت راست جاده خاکی وجود دارد که  مسیر را به سمت قله کلون بستک نزدیک تر می کندو در انتهای این جاده خاکی ایستگاه مخابراتی وجود دارد.آقا اسماعیل راننده پراید ما سه نفر را در کنار ایستگاه پیاده نمودو برگشتند. 
ساعت ۸صبح و هوا سرد بود تا ساعت ۸:۴۵ مشغول تعویض لباس و صرف صبحانه شدیم.
یال منتهی به قله شیب ملایمی داشت. حدود ۲ساعت طول کشید تا به قله ۴۲۰۰متری کلون بستک رسیدیم. شاید راحت ترین قله بالای ۴۰۰۰ متری باشد که دسترسی به ان تا این حد آسان و مسیر پاکوب خوبی داشت و راه گم نمیشد.
استراحت کوتاهی نموده و به سمت قله سرک چال رفتیم . سرپایینی زیر قله شیب تندی داشت و وقت گیر بود. 
سرک چال دو قله فرعی دارد و یک قله اصلی. در گردنه کلون بستک به چهار نفر رسیدیم که از کوهنوردان تهران بودند و قصد صعود تا سرک چال را داشتند و از راهنمایی های ایشان بهره بردیم.
آنها در حدود ۴۵تا ۶۰ سال سن داشتند و بسیار جا افتاده و خوش مشرب بودند. همراهی ۱ ساعتی با ایشان برای من لذت بخش بود. نمای بسیار زیبا ی قله دماوند در قله سرک چال خستگی رو از تن و جان ادم در میاورد .
حدود ۴ساعت زمان برد تا از قله کلون بستک به سرکچال ۴۲۱۰متری رسیدیم و یال سنگی زیر قله را فرود کردیم تا به ابتدای یال قله برج برسیم در همین گردنه ناهار را صرف نمودیم.
 هوا کمی سرد بود و همین باعث شده بود که زیاد احساس تشنگی نکنیم. هر چند که برف دربعضی جاها در کنار خط الراس بود اما نیازی به آب کردن برف نبود. اما نا گفته نماند چشمه در میان راه نیست. کل مسیر دارای پاکوب بود.
بعداز صرف برنج و خورشت عبدالله کمی احساس سنگینی کرده و حرکتمان کند تر شده بود.
 قله برج را ساعت ۱۸زیارت کردیم. قله ای بسیار زیبا هر دو طرف این قله دست به سنگ دارد. تیغه های موسوم به تیغه های ژاندارک در مسیر به سمت قله خلنو قرار دارد و که دست بسنگ و عبور از آن زمانبر می باشد.
ما از زیر تیغه و از سمت چپ عبور نمودیم.سپس بعد از ۱۰ ساعت پیمایش به گردنه زیر قله خلنو رسیدیم از آنجا تا قله حدود ۵دقیقه بود اما ما نرفتیم به امید همراهی با تیم اول تا باهم بلندترین قله استان تهران را صعود نماییم.
شب در گردنه چادر زدیم . در بیشتر جاهای خطالراس جا برای چادر وجود داره اما در معرض وزش باد قرار دارند. شام را سوپ و کوکو خوردیم. 
دمنوش و مایعات بسیار میچسبید مقداری هم برف آب کردیم تا مبادا برای فردا همنوردانمان لازم داشته باشند. ساعت۱ نصفه شب وزش باد شدید شد و تا ساعت حدود ۵صبح ادامه داشت اما علی رغم همنوردان، من خوب خوابیدم.
 روز دوم ساعت۱۱تیم اول به ما رسیدند و با هم به سمت قله رفتیم. حددود ۱ساعت در قله مانده و سپس راهی پایین شدیم که از مسیر شن اسکی زیر قله فرود نمودیم و تا کف کاسه حدود ۱۰ دقیقه زمان برد و سپس کاسه را به سمت گردنه بالای مسیر دره لالان رفتیم از قله تا کنار ابشار دره لالان حدود ۲ساعت وسی دقیقه زمان لازم می باشد. ناهار را در بالای آبشار 
خورده و ساعت ۱۵:۳۰ چادر ها را جمع نموده و به سمت پایین رهسپار شدیم.
آبشارهای زیبای مسیر لالون
دره لالان بسیار زیبا می باشد و پیشنهاد میکنم حتما برای یک بار هم که شده این مسیر را ببینید.
از ابشار تا روستای لالان ۳ساعت برای فرود و چهار ساعت برای صعود زمان لازم است.
گزارش : رحمان مرادیانی

تاریخ اجرای برنامه: ۲۷ الی ۲۸ تیرماه ۱۳۹۶
شرکت کنندگان آقا: عبدالله سنگین آبادی، رحمان مرادیانی، شهرام نعمتی،(سرپرست)

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *