هر چند نخستین رقابت یخ نوردی در ۳۰ ماه ژوئن ۱۹۱۲ در کوه یخی BRENVAایتالیا انجام گرفت, این گونه رقابتها جاذبه ای جهانی داشته ونخستین رقابتهای جام جهانی در سال ۱۹۹۲ و نخستین مسابقات قهرمانی جهانی در سال ۲۰۰۲ را به دنبال داشته است.تبر ها ویخ شکنها در دو سایز و شکل طبق استانداردهای UIAAتنظیم شده است.بر خلاف صعود از روی یخهای طبیعی,مسابقات یخ نوردی بر روی دیوارهای مصنوعی مستلزم شیوه ی متفاوت می باشد.زیرا این دیوارها حفره های از پیش تعیین شده و شیبهای زاویه دار ساختگی وقندیل را شامل می شود. رسانه ها با پخش عکس های دیدنی از رقابتهای یخ نوردی بر روی ساختارهای مصنوعی و عجیب و غریب یخ ,توجه عموم را برای شرکت در این ورزش جلب کرده اند و امروزه هر یک از مدارس کوه نوردی اروپایی رشته های یخ نوردی را ارائه کرده اند.
نتایج گزارشات یخنوردی را در ادامه مطلب بخوانید…
آبشار سنگین آباد ( قروه)
متاسفانه این تصاویر از مسابقات حرفه ای یخ نوردی این باور را بوجود آوردند که ورزش یخ نوردی مخاطره آمیز و از احتمال خطر بالایی برخوردار است.به این دلیل بسیاری از شرکتهای بیمه در اروپا یخ نوردی را از پوشش خود خارج ساخته اند, علاوه بر این تحلیل علمی برای آشکار سازی شیوع آسیب در این تمرین قانونمند صعود وجود ندارد.آسیب طی صخره نوردی عمومی,صعود سرپوشیده و صعود رقابتی بوجود می آید بطوریکه احتمال آسیب در هر ۱۰۰۰ ساعت بررسی شده است.میزان آسیب در یخ نوردی به گزارش گروه نجات و تحلیلهای مرگ و میر توسط باشگاهAlpin,منجر به آسیب شدید و یا مرگ می باشد.اسچوسمن و بویی و همکارانشان از نخستین افرادی بودند که تنها به مطالعه ی آسیبها نپرداختند بلکه به طبقه بندی وثبت میزان آسیب توسط سیستم امتیاز بندی (ISS-SCORE)وهمچنین ارتباط بین احتمال خطر آسیب روزهای صعود یا زمان صعود پرداختند.با این وجود ISS-SCOREدر برخی از موارد دچار ضعف می باشد.در مقایسه با دیگر ورزشها ,ارائه احتمال خطر آسیب یخ نوردی در هر ۱۰۰۰ ساعت ورزش اهمیت دارد و تا کنون مورد بررسی قرار نگرفته است. بنابراین هدف این تحقیق برآورده کردن میزان آسیب یخ نوردی تحلیل مکانیزم آسیب و سندروم استفاده بیش از حد,وتشخیص محل برای جلوگیری از آسیب می باشد.همچنین این سئوال که یخ نوردی را باید ورزشی با احتمال خطر بالا دانست ارزیابی می کند.
سنجش احتمال خطر آسیب یخ نوردی بر روی آبشار های منجمد
یخ نوردی در ۱۵ سال اخیر یک ورزش عمومی و محبوب شناخته شده است.بالا رفتن از پستی بلندیهای توده های یخی در آبشارها ,صخره ها و تخته سنگهایی که آب جاری بر روی آنها منجمد شده است را یخ نوردی گویند.به هر حال این اصطلاح را می توان به دو گروه یخ نوردی بر روی کوه و یخ نوردی بر روی آبشارهای منجمد تقسیم کرد.این دو گروه نیازمند شیوه و وسایل متفاوتی می باشند.در یخ نوردی بر روی کوه معمولا هدف رسیدن به ایستگاه و تلاش برای فتح قله می باشد.یخ نوردی بر روی آبشارهای منجمد بر روی یک صخره ی عمودی یا دیگر چینه ها بر روی زمین است که در زیر آبشارها وآبهای جاری قرار دارند.یخ کوه ها از انجماد نزولات اسمانی مانند برف و تگرگ و غیره می باشد در حالیکه یخ آبشارها از انجماد آبهای جاری می باشد.
یخ نوردی بر روی این آبشارها,بر روی یخهای عمودی و گاهی یخهای آویزان می باشد,بنابر این حتی افراد ماهر در یخ نوردی بر روی کوه نیازمند وسایل وتکنیکهای خاص می باشند.توسعه ی تکنولوژی نوین وسایل یخ نوردی مانند تبر یخ نوردی خاص,یخ شکن با کفشی که جلو آن میخ تعبیه شده و پیچ یخی تند گویای تفاوت این دو نوع یخ نوردی و دشواری یخ نوردی بر آبشار می باشد.سیستم درجه بندی ایجاد شده توسط UIAAبطور بین اللملی می باشد و دشواری فنی مورد نیاز برای صعود در گونه های یخ نوردی و سطح خطر احتمالی را نشان می دهد.بطور مثال یخ نوردی بر روی آبشار مقیاس یخ آبشار WI-scaleرا استفاده می کند که این مقیاس زاویه دیوار یخی ,وضعیت یخ وتوانایی قرار دادن حفاظ (پیچ یخ) را تعیین می کند.ترکیب یخ نوردی و صخره نوردی را Mixed-climbingگویند و طبق کاربرد مقیاس M(MIXED 1-13)درجه بندی شده است.به این درجه بندی I-VII افزوده شده است که حاکی از میزان خطر عدد I(صعود نسبتا امن) و عدد VII(صعود خطرناک و مرگبار) می باشد.
تجهیزات ویژه
نخستین وسیله یخ نوردی بر روی آبشار کفش مخصوص می باشد.کفش میخ دار یا یخ شکن همانگونه که Josephusشرح داده است کفشهای سربازان رومی Calligea نام داشتن که صندلهای محکم با میخ های پهن نزدیک به ۸۰ تا ۹۰ میخ آهنی در هرmm8 کفی چرمی کفش می باشد.این کفش میخ دار به قدرت کشش کمک شایانی می کند.یخ شکنهای جدید با میخ های جلویی برجسته توسط Anderl Heckmaierو Wiggerl Vorg رایج شد.این دو نفر نخستین افرادی هستند که توانستند بر فراز Eiger North Faceصعود کرده و یخ شکنهای جدید را به پا کردند.تبر کوه نوردی در اولین صعود Mont Blancتوسط Pascard وBalmatدر ۸آگوست ۱۷۸۶ به کار گرفته شد.آنان یک توسعه ی تکنولوژی بزرگ ارائه کردند که تقریبا ۲۰۰ سال پیش توسط Josias Simmler”عصای کوه یخ” نامیده شده بود.تکنولوژی جدید شامل تغییر شکل میله ی بلند تبر کوه نوردی به میله ای کوتاه و منحنی شکل می باشد که شبیه یک اسلحه هجومی است.(شکل ۱)
بحثهای زیادی در این باب وجود دارد که آیا تبر کوه نوردی با افسار یا بدون آن استفاده شود.این افسار با بسته شدن به دست باعث کاهش استرس شده و همچنین می تواند احتمال آسیب فرد را هنگام سقوط بیشتر کند.
همزمان با توسعه تکنولوژی یخ شکنها و تبرهای کوه نوردی,Erich Friedliسوئیسی اولین پیچ یخها را توسعه داد این پیچ یخها نقش اساسی در افزایش ایمن سازی داشت.
تاریخچه یخ نوردی
یک پرسش نامه ۲۱ صفحه ای به زبان انگلیسی و آلمانی با موضوع رخدادها وآسیبهای یخ نوردی ,تناوب صعود و رفتار خطرناک تنظیم شد.رهبر این پرسش نامه یک تست آزمایشی را بر روی ۱۰ یخ نورد قبل از توزیع این پرسش نامه انجام داد.این پرسش نامه در ۲۰۰ پرسش نامه چاپ شده در آلمان بین باشگاه ها و مناطق یخ نوردی پخش شد.۲۰ عدد از پرسش نامه ها به یخ نوردان مشهور در کانادا,امریکا و اروپا فرستاده شد,همچنین به ۲ وب سایت آلمانی و یک مجله کوهنوردی KLETTERNفرستاده شد.اطلاعات طی ۴ ماه کسب شد و ۹۰ پرسش نامه برگشت داده شد.۸۸پرسش نامه باقیمانده(۱۳ زن,۷۵ مرد بین سنین ۳۴ تا ۳۶ ساله از ۹ کشور)برای تحقیق استفاده شد.۵۰ نفر از طریق تلفن به واضح نبودن پاسخها در پرسش نامه اشاره کردند.
به منظور ارزیابی کل زمان یخ نوردی در کل دوره ,یک روز یخ نوردی و همچنین یک صعود چندتایی ۶ ساعته محاسبه شده است.قابلیت صخره نوردی از درجه بندی USو فرانسه به UIAAبین المللی و سپس به مقیاس متریک منتقل شد.در این تحقیق جمعیت به دو سطح یخ نوردی WI 5≥و WI 5< تقسیم شده است.
آسیبها طبق ناسا (جدول ۱) ارزیابی شده است.علامتNACA یک علامت اورژانسی رایج در آلمان می باشد و به منظور قادر سازی و مقایسه احتمال خطر آسیب هر ۱۰۰۰ ساعت رقابت در ورزش معلوم با دیگر ورزشها می باشد.برای محاسبه احتمال خطر آسیب هر ۱۰۰۰ ساعت آسیب یخ نوردی و ساعات شرکت کنندگان ۳ سال گذشته مورد استفاده قرار گرفت.
نتیجه گیری
۱۳ زن و ۷۵ مرد یخ نورد(سن میانگین۸/۸± ۶/۳۴) از ۹ کشور( آلمان ,استرالیا ,سوئیس ,UK,امریکا ,مجارستان,هلند,ایتالیا و جمهوری چک اسلواکی )پرسش نامه را تکمیل کردند.۱۲/۲ ± ۸۱/۲۲:BMIبود.بیشتر کوهنوردها (۳۴%) در شغلی که نیاز به تحصیلات دانشگاهی دارد کار می کنند و دیگر شغل کوهنوردان را می توان در شکل ۲ دید.
میانگین آزمون یخ نوردی ۹۸/۱۰±۴۷/۸ بود.نمودار کوهنوردی نشانگر ۵۵% صعود بر روی آبشار یخی,۱۷% کوهنوردی بر روی کوهنوردی میکس,۹% بر روی شیب کوه و ۶% بر روی ساختارهای یخی مصنوعی می باشد.نخستین صعودها بر روی یخ توسط ۳۳% کوهنوردان گزارش شده است که به گزارش یخ نوردان صعود در ۱۲ کشور مختلف از اروپا و شمال امریکا و در ۱۱۶ ناحیه مختلف انجام گرفت و ۹۹% این یخ نوردان از دیگر رشته های ورزش کوه نوردی بودند همچنین ۲۱%کوه نوردان قبلا در رقابتهای یخ نوردی شرکت داشته اند.میزان متوسط زمان تمرین برای صعود (در کل تمرینات قانونمند) در هر هفته مطابق 66/5±۴۳/۷ ساعت بود.میانگین سطح یخ نوردی برای یخشار WI 5 +,برای کوهنوردی میکس M 9 -, برای کوه نوردی بر روی سراشیبی کوه ۷/۶ متریک (۷-UIAA) ,برای صعود SPORT 7/7 متریک (۸-UIAA) و برای صعود سرپوشیده ۷/۷ متریک(۸-UIAA) می باشد.
همه گیری شناسی
در مقایسه با مردان کوه نورد زنان اغلب بیشتر در معرض آسیب قرار می گیرند.(زنان ۹/۷۶% و مردان ۷/۵۸%) و کوهنوردانی که بچه دارند دقت بیشتری دارند,بنابراین گزارش شده آسیب کوهنوردان بچه دار ۳/۵۸% وآسیب کوهنوردان بدون بچه ۵/۶۲% می باشد.
یخ نوردان در زیر ۳۰ سال آسیب بیشتری نسبت به افراد بالای ۵۰ سال داشتند.پس از ۱۰ سال تجربیات یخ نوردی منجر به کاهش خطر احتمالی آسیب شده است (جدول ۲).اغلب یخ نوردان تحصیلات دانشگاهی دارد.
میزان آسیب در میان گروه تحصیل کرده با بیشترین آسیب (۵۴/۱),دانش آموزان(۳۸/۱),پلیس/سرباز/مامور آتش نشانی(۲۵/۱),کوهنوردان حرفهای ویا رهبران کوهنوردی(۱۸/۱),دستیاران فنی(۵۵/۱),کارگران ماهر(۲۹/۰)می باشد.به طور کلی میزان آسیب ۲۳/۱ می باشد و این میزان ارتباطی با سالهای یخ نوردی ندارد.کوهنوردان با ۶-۱۰ سال تجربه ی یخ نوردی بیشترین میزان آسیب (۴۴/۱) کوهنوردان با بیش از ۲۰ سال تجربه(۳۶/۱) ,کوهنوردان با تجربه کمتر از ۵ سال (۰۶/۱)و در آخر گروهی از کوهنوردان با ۱۱-۲۰ سال تجربه ی یخ نوردی (۶۷/۰) را دارا می باشند.
در سطح کوهنوردی WI-5≥ افراد آسیب بیشتری(%۴/۶۳) ازWI-5< (%9/52) داشته اند.سن, جنس ,سالهای یخ نوردی ,سطح کوهنوردی بر روی آبشار یا صخره ,عملکرد نخستین صعود, ساعات تمرین ,مقطع شغلی ,مسئولیت خانواده و ادراک شخصی احتمال خطر در حین یخ نوردی باعث آسیب چشمگیر نمی شود اما BMIبالا باعث تاثیر چشمگیری در کاهش آسیبهای یخ نوردی می شود.
درک احتمال خطر معقول
از بین سئوالات معقول در پرسشنامه نظر ۸۲% یخ نوردان این بود که,خطر احتمالی یخ نوردی بیشتر از صخره نوردی نمی باشد.بیشتر از نیمی از کوهنوردان (۶۵%)به طور ذهنی بر این باور بودند که خطر احتمالی یخ نوردی بیشتر از صخره نوردی می باشد.بیشترین دلایل آسیب بحرانی گزارش شده به ترتیب نزولی شامل:یخشار ,ریزش سنگ,بهمن,وسایل شخصی مانند یخ شکن و تبر می باشد.
گزارش شده است که ۶۵% کوهنوردان از تبر با افسار استفاده کرده اند(%۴۲ آنها همیشه وبقیه گاهی اوقات).
سندروم استفاده بیش از حد(Over Use)
سندروم های استفاده بیش از حد: کشش عضلات در دست,شانه ها,ساق پا,وهمچنین در تاندونهای دست,انگشتان و شانه بوده است.ارتباط زمان آموزش با احتمال خطر برای پشرفت شندروم استفاده بیش از حد,اهمیت زیادی دارد(p<0.01).BMIارتباط چشمگیری با این سندروم ندارد.میزان احتمال خطر کوه نورد که تمایل به هدایت دارد (درک شخصی, مقیاس از ۱-۴)در ارتباط با سندروم استفاده بیش از حدو همچنین سطح کوهنوردی بر روی آبشار یخی در ارتباط با این سندروم (P<0.01) چقدر می باشد.
آسیبهای حاد یخ نوردی
۵۴ ورزشکار (%۴/۶۱) با یک یا چند آسیب حاد در یخ نوردی روبه رو شده در حالیکه برای ۳۴ نفر دیگر(%۶/۳۸) چنین نبوده است.۹۵ آسیب حاد در فاصله زمانی ۲۰۰۳-۲۰۰۶ گزارش شده است که به ترتیب زیر می باشد:
۶۷ NACA 1, 24 NACA 2 ,4 NACA 3.
بیشتر آسیبها زخمهای باز %۲/۵۵ و ورم خونی% ۹/۲۱ (جدول ۳ )بوده است.آسیبهای دیگر شامل آسیبهای چشمی,کوفتگی ,مینیسک مفصل زانو,خونمردگی انگشتان,رگ به رگ شدن عضلات بین دنده ای,آسیبهای پوستی ,پارگی عضله, پیچ خوردگی غوزک پا وشکستگی دندان می باشد(جدول ۴) . اغلب آسیبهای حاد (% ۳/۶۱) هنگام راهنمایی کوهنورد رخ می دهند و %۸/۲۳ هنگام صعود مجدد بوده,در موقع استراحت آسیب دیدگی به ندرت می باشد.
بیشتر آسیبهای حاد (%۴/۷۳) بر روی آبشار اتفاق می افتد و آسیب دیدگی کمتری (%۴/۱۱) بر روی یخچالها و توده های یخی بر روی دیوارهای مصنوعی یخی (%۵/۲) و دیگر مکانها (%۷/۱۲) وجود داشته است. پرت شدن کوهنوردان به پائین به میزان %۵/۱۰ می باشد.%۸/۷۵ کوهنوردان در حین حوادث آسیب دیدگی کلاه ایمنی بر سر داشتند.حدود یک چهارم افراد آسیب دیده (%۳/۲۷) نیاز به دکتر داشته و این در حالی است که تنها (%۷/۵) از آنان در بیمارستان بستری شده اند,به علاوه در %۷/۲۲ موارد این آسیب دیدگی باقی خواهد ماند.آسیبهای دائمی شامل اختلال حواس جسمانی,آسیب دیدگی غضروف,جای زخم وآسیبهای دندانی می باشد.هدف اغلب افراد (%۷۳) بالا رفتن از آبشار بوده ,تعداد اندکی (%۴/۱۶) تمرین وآموزش روی یخ و یک مورد (%۴/۱) برای مسابقه ,(موارد دیگر %۴/۱) بوده است.به جدول ۵ برای مشاهده دلایل آسیب مراجعه کنید.
کوهنوردان معتقدند که آسیب دیدگی در(%۹/۶۵) اجتناب پذیر خواهد بود.برای در امان بودن از آسیبهای حاد بهبود تکنیکهای کوهنوردی %۴/۴۴ ,تاکتیکهای بهتر %۵/۳۱ ,واستفاده ی کاربردی تر از تجهیزات %۱/۲۴ توصیه می شود.سندروم استفاده بیش از حد و آسیب حاد در هر ۱۰۰۰ ساعت ورزش ارزیابی می شود.بروز سندرومها استفاده بیش از حد در هر ۱۰۰۰ ساعت کمتر از بروز آسیب حاد می باشد,در هر دو گروه موقعیت NACA 1بیشترین تکرار را دارد.(جدول ۶)
تشریح مطالب
این تحقیق سطح متقاطع نخستین ارزیابی آسیبهای یخ نوردی می باشد.مردان (%۸۵)بیشتر از زنان صعود داشته که تقریبا نزدیک به محاسبه Gerdes ,Bowieمی باشد. Bowieبیان دارد که اغلب آسیبهای گزارش شده برای زنان اتفاق افتاده (%۷۶ از کل آسیبها).تفاوتی بین داشتن فرزند یا نداشتن برای یخ نوردان (تفاوت در میزان مسئولیت)وهمچنین نخستین صعود یا چندمین صعود وجود ندارد.
در بررسی حرفه های مختلف یخ نوردان میزان آسیب در میان کسانی که تحصیلات دانشگاهی داشته بیشتر از افراد تجربی بود,این امکان وجود دارد که آنان از آموزش خوبی برخوردار نبوده و مهارت کافی را بدست نیاورده اند.میزان بالایی از آسیب حاد در بین کوهنوردان حرفه ای و رهبران بوده که قابل توجه و دور از انتظار می باشد.مواردی که از افسار استفاده کرده بودند آسیبی را به دنبال نداشته و این امر جالب توجه می باشد,بنابراین ،این تحقیق به کوهنوردانی که معتقد بودند استفاده از افسار در هنگام سقوط احتمال آسیب را افزایش می دهد,نتیجه ای دیگر را ارائه کرد.
این بحث فقط مربوط به یخ نوردی طبیعی است و در مسابقات یخ نوردی استفاده از افسار غیر مجاز است,همانطور که مطرح شد کمبود تکنیک کوهنوردی باعث آسیب به میزان یک چهارم می شود,که این یک عامل احتمالی بوده و می تواند از طریق آموزش و تمرین تاثیرگذار باشد.
صخره نوردی می تواند در سرتاسر سال انجام گیرد,در صورتیکه یخ نوردی یک ورزش فصلی می باشد.بنابراین یخ نوردان از تجربه و تکنیک کمتری برخوردار می باشند.به علاوه برخی از آنان صخره نوردان ماهر با قدرت بدنی بالا و باتجربه ای می باشند,که تمایل به صعود به درجات بالاتر از سطح تجربی یخ نوردی و تکنیکهای مجاز دارند.
احتمال خطر آسیب
میزان کلی آسیب با دیگر ورزش های سرباز قابل مقایسه می باشد.چیزی که شاید غیر منتظره و قابل توجه باشد این موضوع است که اغلب آسیبهای حاد از شدت کمی برخوردار می باشند.(ماننددرجه بندی NACA 1)همچنین میزان آسیب حاد مربوط به تعداد سالهای یخ نوردی نمی باشد,وبه همین میزانی که یک یخ نورد ماهر در معرض خطر است به همان میزان کوهنورد کم تجربه در معرض خطر می باشد.هر چند حجم نمونه یا بزرگی نمونه برای نشان دادن تمایزی واضح نسبتا کوچک است, این امری مشکل است که تعداد زیادی از ورزشکاران یخنورد مشابه را از میان کوهنوردان برای مطالعه برگزید.
یخنوردی یک ورزش عمومی می باشد و با این وجود آسیب بسیار اندکی را به دنبال داشته است. پاب مد(۱۱/۹/۲۰۰۷) تنها یک مقاله به نشر و نه یک تحقیق علمی را در این باب ارائه کرده است. گزارشی از آسیب های یخنوردی در یک مجله با نام Bergundsteigenوجود دارد. ۴۶ کوهنورد آسیب دیده را که توسط تیم نجات سوییسی یافت شده بودند مورد بررسی قرار داد. میزان آسیب ها طبق Naca –Scoreو ۳۱% بدون آسیب(NACA0) و ۱۳% (۶ کوهنورد) آسیب کشنده( NACA7)، ۷۲% آسیب NACA2-3، ۸% آسیب NACA4و ۶% آسیب NACA5. اغلب آسیب های مکرر در اثر افتادن بوده(۵۵%) هرچند این امر آسیب کشنده ای را به دنبال نداشته است. احتمال خطر مرگ ۱۳% بوده است مولف اشاره کرده است که این احتمال خطر در یخنوردی بیشتر از کوهنوردی است(۸%)، کوهنوردی با اسکی ۵/۷% و صخره نوردی ۴% می باشد اما مرجعی برای اثبات این اطلاعات وجود ندارد.
تلفات
تحقیق ها نمی تواند یک احتمال مرگ صدکی را بدهد به طوریکه این تحقیق به واسطه پرسشنامه ای که اشاره شد رهبری شده است. انجمن کانادایی آمریکایی آلپاین اطلاعات آماری را ثبت کرده و به بررسی تمام حوادث از سال ۱۹۵۱ پرداخته اند. همچنین تعداد مرگ و میر در یخنوردی همانند تمام حوادث کوهنوردی در شمال آمریکا به ثبت رسیده است. در آمریکا تا حدود سال ۲۰۰۵ ، ۶۱۱۱ حادثه که ۱۱۰۸۹ کوهنورد را دچار مشکل ساخت، توسط انجمن آمریکایی آلپاین ثبت شده است. از میان آنان ۵۹۳۱ (۵۳%) آسیبی ندیدند(NACA0) و ۱۳۷۳ (۱۲%) مرگ و میر وجود داشته(NACA7) است. ۲۵۴ ( ۴%) از حوادث در یخ اتفاق افتاده است و برآورد بیشتری از آسیب های یخنوردی وجود ندارد. ولی با این وجود اگر ۴% از آسیب ها مربوط به یخنوردی باشد و ما با فرض اینکه این ۴% مرگ و میر را به دنبال داشته این تحلیل بیانگر مرگ ۵۵ یخنورد در طول ۵۴ سال می باشد. به بیان دیگر در هر سال مرگ یک کوهنورد در آمریکا. در همان مدت زمانی ۹۵۸ حادثه برای ۲۰۰۳ کوهنورد در کانادا به ثبت رسید. ۷۱۵ (۳۶%) کوهنوردان آسیب دیدند، ۲۹۲(۱۵%) تلفات داشتند. ۱۶۳(۱۷%) از حوادث کانادایی ها در سرزمین های یخی بوده است. طی سی سال ۹۲ نفر در حین یخنوردی آسیب دیده اند و از این تعداد ۳۰ یخنورد به مرگ رسیده اند. انجمن آلمانی آلپاین(DAB) در سال های ۲۰۰۴-۲۰۰۵، ۱۵۰ حادثه گزارش کرده است که ۱۲% آن مربوط به ورزش های کوهی بوده است و ۸% از کل حوادث مربوط به کوهنوردی میکس و ۶% مربوط به یخنوردی بر روی آبشار بوده است. از بین این اعداد، احتمال خطر مرگ دقیقی را نمی توان تعیین کرد و عدد مطلق یخنوردان در اینجا ناشناخته است. در کشور سوییس و کانادا که از اصلی ترین کشورها در حرفه یخنوردی می باشند هر سال یک مرگ را گزارش کرده اند. به علاوه لازم است در تحقیقات بعدی میزان دقیق مرگ و میر مربوط به یخنوردی بر روی آبشار تعیین شود.
سندرم استفاده بیش از حد
برای ۹۴% از یخنوردان در نهایت سندرم استفاده بیش از حد رخ داده است که این رخداد مشابه یافته هایمان از صخره نوردی می باشد. اکثر سندرم های استفاده بیش از حد از شدت کمی برخوردار بوده و شامل فشار بیش از حد و التهاب تاندون می باشد. به گزارش ۴ یخنورد التهاب تاندون های انگشتان به طور شگفت آوری بر موقعیت دست در نگه داشتن ابزار تأثیر می گذارد حال آنکه باعث موقعیت محکمی نمی شود که این موضوع به علت التهاب غلاف تاندون و نبود انعطاف در انگشتان می باشد. این امکان وجود دارد که یخنوردان در ابتدا التهاب تاندون های انگشتان را در طی صخره نوردی داخل سالن توسعه دهند و این امر با استفاده از ابزار و به کارگیری فشار موضعی به سمت غلاف تاندونی که قبلاً ملتهب شده است، تشدید می گردد. اکثر یخنوردانی که ورزش صخره نوردی را نیز انجام می دهند، یک تمایز از اصل مشکل سندرم استفاده بیش از حد را به وجود آورده اند.
احتمال خطر آسیب در مقایسه با صخره نوردی
زمانی که یخنوردی را با صخره نوردی مقایسه می کنیم تخمین میزان آسیب صخره نوردی طبیعت کاملاً متفاوت است و یک تحقیق علمی دقیق برای بدست آوردن احتمال خطر آسیب صخره نوردی طبیعت کاری دشوار است، زیرا ریسک و اقدام احتیاطی بستگی به نوع صخره نوردی انتخاب شده از طرف شخص کوهنورد را دارد و برای هر نوع متفاوت است. به گزارش Bowieاحتمال خطر آسیب ۲/۰-۴/۰% در هر روز صخره نوردی در پارک ملی Yosemiteبرابر با آسیب کوهنوردی ۵/۳۷۱۰۰۰h/می باشد.(با فرض اینکه یک روز کوهنوردی در Yosemiteبرابر با ۸ ساعت باشد. به گزارش Schussmannو همکارانش وقوع یک حادثه ۵۶/۰ آسیب در هر ۱۰۰۰ ساعت کوهنوردی را به دنبال دارد(پارک ملی Teton usa). میزان آسیب در دیگر تحقیقات کوهنوردی طبیعت مشخص نشده است. در یخنوردی داخل سالن احتمال خطر کمتری وجود دارد. Limbیک میانگین از دو ساعت در هر جلسه را چنین بیان کرد:
۰۲۷/۰ آسیب در هر ۱۰۰۰ ساعت و به بیان Schofflو همکاران ۰۷۹/۰ آسیب در هر ۱۰۰۰ ساعت عملکرد. مسابقات یخنوردی داخل سالن احتمال خطر آسیب برابر با ۱/۳ در هر ۱۰۰۰ ساعت می باشد.
احتمال خطر در مقایسه با دیگر ورزشها
در مقایسه ی احتمال خطر یخ نوردی با دیگر ورزشها,احتمال خطر در هر ۱۰۰۰ ساعت عملکرد ورزش حائز اهمیت می باشد.Gabbetدر بین بازیکنان بازی راگبی شاهد ۲۸۳ آسیب در هر ۱۰۰۰ ساعت رقابت بود.Gissaneهمچنین در مطالعاتش در این زمینه گزارش کرد تقریبا ۱۵۰ آسیب در هر ۱۰۰۰ ساعت رقابت در تابستان و ۲۵ آسیب در هر ۱۰۰۰ ساعت در زمستان.میزان آسیب بالایی برای هاکی روی یخ (۸۳ آسیب در هر ۱۰۰۰ ساعت),در هندبال (۵۰ آسیب در هر ۱۰۰۰ ساعت) و در فوتبال(در مسابقات %۶/۳۱ و در آموزش ۳-۵) بوده است.در تمامی ورزشهای اصلی احتمال آسیب بیشتری نسبت به یخ نوردی (۰۷/۴ در ۱۰۰۰ ساعت) گزارش شده است.(شکل ۳) دیگر ورزشهای عمومی مانند موج سواری با کایت میزان اندکی از آسیب (۱۰۰۰/۷) را شامل می شود.اما میزان سختی آسیب از میزان بالایی برخوردار می باشد که حتی آسیبهای کشنده در ۲۳۵ موج سوار در طی ۶ ماه دیده شده است(۱۲۴ آسیب ,۱۱ آسیب شدید و ۱ مرگ).در دیگر ورزشهای عمومی مانند اسب سواری,اسکی یا دوچرخه سواری (مخصوصا در مسابقات) احتمال آسیب شدید یا آسیبهای مرگبار را طبق تعریف KajtnaوTusakدارا می باشد و با این وجود طبق نظر عموم به آنان به عندان یک فعالیت ورزشی عمومی مورد بررسی قرار گرفتند با این حال سیستم درجه بندی کلی برای مقایسه این احتمال خطر آسیب نسبی در ورزشهای گوناگون وجود ندارد.درجه بندی کلی مانند درجه بندی NACAحائز اهمیت بوده و پیشنهاد ما استفاده از این درجه بندی در تحقیقات بعدی می باشد.
نتیجه گیری
آیا یخ نوردی ورزشی با احتمال خطر بالا می باشد؟
بسیاری از ورزشها زمانی لذت بخش می باشند, که دارای درجه امنیت بالایی باشند.یخ نوردی در رسانه ها توسط تصاویر دیدنی به عنوان یک ورزش با احتمال خطر بالا مورد بررسی قرار گرفته است.در تحلیل های یخ نوردی,یخ نوردان با بسیاری از خطرات عینی مانند حفاظت ضیف,اطلاعات متغییر, موقعیتهای آب و هوائی بد,احتمال خطر بهمن,ریزش سنگ و یخشار,استرس های فیزکی و ذهنی بالا روبرو می باشند.طبق تعریف دایره المعارف Meyers,اگر ورزش یک احتمال خطر آسیب عینی یا ذهنی به منظور ادامه زندگی را شامل شود یک ورزش با احتمال خطر بالا مورد بررسی قرار گرفته و عمل باید به ارزیابی احتمال خطر آسیب , آسیب شدید و میزان مرگ و میر را در ورزشهای گوناگون مورد بررسی قرار دهد.اگرچه استانداردها و درجه بندیها به منظور مقایسه مناسب باید تعریف شوند.خطر آسیب در هر ۱۰۰۰ ساعت مسابقه ورزشی یک پارامتر ثابت برای سنجش نسبی احتمال خطر آسیب می باشد.مهمترین چیز در تحقیقات درجه بندی آسیب استاندارد شده مانند درجه بندیNACAمی باشد در مطالعات ما در مقایسه با دیگر ورزشها,یخ نوردی از احتمال خطر پائین برخوردار بوده است.طبق تعریف احتمال خطر بالا,در یخ نوردی آسیبهای شدید و مرگبار امکانپذیر بوده و باید ورزشی با احتمال خطر بالا معرفی شود ولی با این وجود در کل احتمال آسیب و میانگین آسیب شدید در این ورزش اندک می باشد.
حجم نمونه این تحقیق کوچک شامل تمامی اشکالات تحقیقات قبلی بوده است,همچنین پرسشنامه بی نام نبوده که از دیگر محدودیتهای تحقیق می باشد .بنابراین تحقیقات بیشتری با آزمودنی های بیشتر برای عملکردی موثر تر لازم می باشد و از این طریق می توان احتمال خطر مرگ را دقیق تر بدست آورد. سرانجام چنین تحلیل هایی می تواند هدفی برای کاهش میزان آسیبها در ورزشهای خاص و امنیت بیشتر در ورزشهایی از قبیل یخ نوردی باشد.
دیدگاهتان را بنویسید