۱۹ نفر از اعضای هیئت و گروه قاجر طبق برنامه زمانبندی شده ۳ ماهه دوم سال ۱۳۹۰ از دریاچه گهر و آبشار آن در استان لرستان دیدن نمودند.
گزارش برنامه را در ادامه مطلب بخوانید….
آبشار دریاچه گهر
محل کمپ گروه در کنار دریاچه گهر
دریاچه گهر
دریاچه گهر که به «نگین اشترانکوه» معروف است در منطقه حفاظت شده اشترانکوه و در محدودهٔ شهرستان‌های الیگودرز، ازنا و دورود واقع شده‌است و یکی از زیباترین دریاچه‌های طبیعی ایران به شمار می‌رود. ارتفاع آن ۲۳۶۰ متر از سطح دریا می باشد. حداکثر عمق آب ۲۸ متر و طول دریاچه ۲۵۰۰ متر و عرض آن ۴۵۰ متر است که عریض ترین بخش آن نزدیک به ۸۰۰ متر و کف در یاچه دارای بستر سنگی می باشد. رنگ آب دریاچه شفاف و به علت بازتابش نور و شکست آن، دریاچه فیروزه ای رنگ جلوه می کند.
موقعیت جغرافیایی
گهر شامل ۲ بخش به نام‌های گهر بزرگ (کله گهر) و گهر کوچک (کره گهر) می‌باشد. دریاچه گهر بزرگ حدود یک و نیم کیلومتر درازا و ۴۰۰ تا ۸۰۰ متر پهنا و ۴ تا ۲۸ متر ژرفا دارد. اگر از الیگودرز به سمت گهر بروید ابتدا گهر کوچک را می بینید
ساحل این دریاچه به جز قسمت مدخل دریاچه (ضلع غربی) و قسمت مقابلش (ضلع شرقی) که ساحلی ماسه‌ای دارد و برای شنا مناسب است، در سایر نقاط دارای ساحلی صخره‌ای است که برای شنا مناسب نیست. در قسمت پایین دریاچه، جنگلی انبوه وجود دارد. از قسمت بالا، جوی آبی به دریاچه می‌ریزد که ادامه آن به دریاچه‌ای دیگر منتهی می‌شود. حدود ۴۰ دقیقه پیاده روی از دریاچه (گهر دوم یا گهر پایین ) می توان رسید و عمق آن کم است.
علت افزایش حجم آب خروجی دریاچه وجود چشمه‌هایی در قسمت تحتانی آن است. آب اصلی تامین کننده دریاچه از طریق رودخانه ورودی آن یعنی رودخانه «تاپله» است که دارای آبی بسیار خنک و رنگی شفاف و بلورین با بستری مملو از سنگ ریزه یا قلوه سنگ است که بدون افت و با کمی شتاب وارد دریاچه کوچک می‌شود و پس از طی مسافتی کوتاه وارد دریاچه گهر می‌شود.
در یاچه گهر بر اثر رانش زمین و ریزش سنگها از یخچال جنوبی اشترانکوه، سد طبیعی بر سر راه گذر آبهای جاری، ایجاد شده، بوجود آمده است.زمین شناسان معتقدند که دریاچه گهر ۸۰ تا ۲۰۰ متر بالاتر از سطح فعلی بوده است که حرکات و لغزشهای بعدی سبب تشکیل فرم امروزی شده است.
دریاچه گهر کوچک در حدود ۲ کیلومتر تا گله گهر فاصله دارد که در ارتفاع ۲۳۶۰ متری از سطح دریا قرار گرفته است . گهر کوچک همانند گهر بزرگ بر اثر لغزش زمین به وجود آمده است.
لفظ گهر به زبان محلی یعنی محلی که آب در آن به صورت آبگیریا تالاب جمع می شود.
مسیر حرکت به سمت دریاچه گهر
یکی از راه های رسیدن به این دریاچه از شهرستان دورود می باشد که قدیمی ترین و مطمئن ترین راه جهت رسیدن به دریاچه می باشد .
گزارش برنامه هیئت و گروه قاجر به دریاچه گهر و آبشار
۲۸ مرداد ۹۰
روز جمعه ساعت ۴:۴۰ با یک دستگاه مینی بوس و یک ماشین سواری از قروه حرکت کردیم. پس از عبور از همدان و ملایر ساعت ۸ به بروجرد رسیده و همانجا در پارکی صبحانه را صرف نمودیم. سپس به راه افتاده و بعد از گذشتن از شهرستان دورود از مسیری پرپیچ و خم و زیبا و انبوه از درختان بلوط گذر کردیم. البته در بین مسیر از محیط بانی حتما باید برگه تردد دریافت نمود. پس از عبور از روستای در‌آستانه (امامزاده پیر والی) ساعت ۱۰:۴۵ به چشمه خیه (خرم) رسیدیم.
از شهر درود تا چشمه خیه حدود ۱۷ کیلومتر جاده آسفالته است و از اینجا به بعد راه بسته می‌شود. آنجا مرکز محیط بانی و مکانهایی برای استراحت گروهها می باشد. خودروها را در محلی که به همین منظور تدارک دیده شده است، پارک نمودیم.
بعد از جابجا کردن وسایل، کوله ها را به قاطر بستیم و از چشمه، قمقه های آب را پر کرده و با کوله های حمله ساعت ۱۱:۴۵ به سمت دریاچه حرکت کردیم.
مسیر کاملا مشخص و پاکوب بود. ابتدای مسیر با کمی سراشیبی شروع و کم کم مسیر هموار تر و بعضی جاها شیب های آرامی دارد. هوا نسبتا گرم بود. بعد از گذشت حدود دو ساعت به محلی به نام پنبه کار رسیدیم که می گفتند در بهار با رویش شقایق های وحشی و لاله های واژگون مانند فرشی خود نمایی می کند. در این ایام (تابستان) چادر سیاه محلی برپا می کنند جهت فروش آب معدنی و مواد غذایی. وقتی آنجا رسیدیم چند بطری آب خریده و استراحت کوتاهی کردیم. از این نقطه که به گردنه پنبه کار معروف است باید به کف دره‌ای پایین رفت که شیب تند آن حرکت را کند می‌کند. در پایین دره چشمه‌ای با آب خنک و گوارا وجود دارد که سازه‌ای از سنگ و سیمان برای جلوگیری از آلوده شدن آب آن، درست کرده اند. آنجا هم چادری برای فروش مواد خوراکی برپا نموده بودند.
ساعت ۱۴:۳۰ کنار رودخانه ای زیبا که در چند قدمی چشمه بود،رسیدیم. واقعا آب زلال آنجا تن هر خسته ای را روح و روان تازه می بخشید. همانجا ناهار را نیز صرف نمودیم.
ساعت ۱۵:۴۰ به راه خود ادامه دادیم. از اینجا به بعد مسیر همراه با رودخانه ای بودیم که از دریاچه گهر به سمت مخالف ما حرکت می کرد. ادامه مسیر رودخانه به سمت دره معروف و بکر«نی گاه» است که یکی از زیباترین و جالب ترین دره های لرستان می باشد. مسیر تخت و هموار بود و در بین راه به چشمه «آب سفید» رسیدیم که آبی گوارا و سرد داشت و جان هر تشنه لبی را نشئه ای تازه می بخشید. این چشمه با برون دهی آب بالا در ارتفاعی بالاتر از سطح جاده و از دل صخره ها می جوشد . آنجا هم آبی نوشیدیم و قمقمه ها را پر کرده و به راه خود ادامه دادیم تا به ابتدای مسیری رسیدیم که حدود 150 متر سراشیبی داشت و به نام «خدا قوت» مشهور می باشد چون هر کس آنجا می رسید بخاط شیب تندش حتما استراحت کوتاهی می کرد.
با عبور از مسیر «خداقوت» و گردنه گهر، حدود ۱۵ دقیقه راهپیمایی کردیم سپس ساعت ۱۷ نگین زیبای اشترانکوه در برابر چشمانان جلوه گری نمود. با دیدن دریاچه خستگی راه از تن هایمان بیرون رفت.
محیط اطراف دریاچه صخره‌ای و غیرقابل چادر زدن است و تنها بخش کوچکی در قسمت شمال غربی دریاچه ساحلی است و چون منطقه از طرف محیط زیست استان لرستان حفاظت شده است، از امنیت بالایی برخوردار می باشد و این مسئله یکی از نقاط قوت جذب گردشگران در قالب گروه‌های خانوادگی است.
گروه ما هم کنار دریاچه ۶ چادر برپا نمود و پس از جابجایی وسایل کنار دریاچه نشستیم و از آن فضای کاملا رویایی لذت بردیم. سپس شام را تهیه نموده و صرف نمودیم. بعد از ساعتی، عده ای داخل چادر و تعدادی بیرون آن خوابیدیم.
۲۹ مرداد ۹۰
ساعت ۷ بیدار شده و پس از خوردن مختصری صبحانه راهی آبشار شدیم . پس از یک ساعت راهپیمایی از میان راه های سنگلاخی و شنی، به مسیری رسیدیم که دو آبشار کوتاهی داشت و ما از آبشار دست چپ حرکت کردیم. مسیر، شیب نسبتا تندی داشت و کلا از کنار رودخانه گذشتیم و در بعضی قسمتها از داخل رودخانه عبور می کردیم. وجود درختان و درختچه ها، پو شش گیاهی زیبا و عطر پونه ها معطر، جذابیت منطقه را دوچندان نموده بود.
ساعت ۱۰ به آبشار رسیدیم. آنجا با سه همنورد شیرازی آشنا شدیم که قصد داشتند از همین جا به قله اشترانکوه بروند. از آن همه جمعیتی که در کنار دریاچه بود، آنها تنها کسانی بودند که به آبشار زیبا آمده بودند. شاید علتش همین مسیر شیب دار سنگلاخی و شنی آن باشد که سبب شده کمتر کسی به این مکان بیاید اما برای ما بسیار دیدنی و فرح انگیز بود.
پس از گرفتن چند عکس بعد از نیم ساعت به راه افتادیم و ساعت ۱۲ به محل کمپ در کنار دریاچه رسیدیم. تعدادی از افراد گروه داخل دریاچه شنا کردند سپس ناهار را صرف نمودیم و بعد از استراحتی ساعت ۱۵:۴۰ به سمت جنگل دریاچه گهر که از دور نمایان بود حرکت کردیم.
مسیر آن از کنار دریاچه بود و نسبتا هموار و تنها در دو قسمت کوتاه مجبور شدیم دست به سنگ شویم. پس از ۴۰ دقیقه به جنگل رسیدیم آنجا هم تعداد کمی چادر زده بودند. در نزدیکی جنگل دوستان شیرازی را دیدیم که اظهار نمودند که نتوانستند از مسیر آبشار به قله بروند در نتیجه برگشته بودند و آنها گفتند که گهر ۲ خشک شده و آبی ندارد اما عده ای دیگر گفتند که آب دارد. ما هم تصمیم گرفتیم که گهر ۲ را هم برویم در نتیجه از جنگل به سمت گهر ۲ رفتیم پی از گذشتن حدود نیم ساعت دریاچه ای را ندیدیم در این موقع یک نفر را دیدیم که از آن سمت می آید از او پرسیدیم که چرا به گهر ۲ نمی رسیم و ایشان باتلاقی را نشان داد و گفت آب آنجا خشک شده و فقط این باتلاق باقی مانده و گفت چون هوا رو به تاریکی است زود برگردید چون حیواناتی از قبیل گراز اینجا زیاد است ما هم به کنار باتلاق رفته و از همانجا برگشتیم. ساعت ۲۰:۲۰ به محل چادرها در کنار دریاچه رسیدیم. سپس شام را صرف نمودیم و کنار دریاچه آتشی روشن کرده و مدتی کنار آن در هوایی کاملا مطبوع نشستیم و بعد خوابیدیم.
۳۰ مرداد۹۰
ساعت ۵ سرپرست بیدار باش داد و پس از جمع نمودن چادرها ، وسایل را به قاطر بستیم و با کوله های حمله ساعت ۶:۴۵ در هوایی نسبتا خنک به راه افتادیم . بیشتر مسیر سربالایی بود و شیبهای تند حرکت را کند می کرد. ساعت ۱۱ به مرکز محیط بانی رسیدیم و منتظر شدیم تا قاطرها آمدند. وسایل را جمع و جور کردیم و ساعت ۱۲:۴۵ به راه افتادیم. ساعت ۱۴ به درود رسیده و ناهار را در پارک آنجا صرف نمودیم و پس از استراحتی حرکت کردیم و ساعت ۱۹:۳۰ همگی در نهایت سلامت و یک سفر بسیار مفرح به قروه رسیدیم.
مسیر آبشار
مسیر دریاچه گهر به جنگل
تاریخ اجرای برنامه: ۲۷ الی ۳۰ مرداد ۱۳۹۰
شرکت کنندگان آقا: عطاالله کوثری، داود مفاخری، جواد شیخی، مصطفی مرادی، مشتاق لقایی، امیر مرادی (سرپرست)
شرکت کنندگان خانم: رضوانیه عبدی، عفت مرادی، مژگان یعقوبی، پرستو فعله گری، منیژه مرادی، ایلناز صمدی،فائده مرادی، مهشید الماسی،زهرا صفایی،مانا مرادی، الهه خداویسی، اسرا مرادی، لیلا صالحی
دیدگاهتان را بنویسید