…و مطمئن باش کار غیر عاقلانه نمی کنم. در ۸۲۰۰ تصمیم برگشت گرفتن، خیلی برام سخت بود اما دیدم تنها فکر درسته. شاید به قله می رسیدیم و شاید با ریسک بسیار حتی به کمپ ۴ هم برمی گشتیم …امااحساس خوبی دارم که تسلیم غرور نشدم و شکست رو پذیرفتم. این می تونه مقدمه خیلی چیزها باشه. باید بهتر فکر کرد، بaهتر برنامه ریزی کرد و سنجیده تر عمل کرد. فقط رسیدن به قله به هر قیمتی مهم نیست. همین که من الان سرحال و قبراق در بیس کمپ می چرخم نشون دهنده اینه که توان دارم و می تونم باز تلاش کنم اما با شرایط بهتر.
نمیگم خسته نشدم، چرا خیلی خسته شدم اما مطمئنم با ۲ روز استراحت انرژیم بر می گرده.
راستی مهمترین چیز این که نمایی که از ۸۰۰۰ به بالا در کانچن دیده میشه، بی نظیر ترین نمایی است که تا به حال دیدم: تالونگ قله بسیار زیبایی در سمت چپ، یخچال زیبا و پر ابهت یالونگ، قله مخوف و مشهور ژانو با دیواره معروفش و در دور دست ها ماکالو و اورست و لوتسه و بسیاری از قلل دیگر شناور در دریایی ابر های زیبا. خیلی جالبه که روز قله در همه چیز صورت می دیدم: صورت آدم ها و حیوانات در برف، در سنگ، در ابر…خلاصه همه چیز برام شبیه نقاشی بود…
منبع : وبسایت شخصی پروانه کاظمی
تلاش پروانه کاظمی، بانوی توامند کشورمان را به خانواده ایشان و جامعه کوهنوردی ایران تبریک می گوییم.
دیدگاهتان را بنویسید