مهم ترین نکته در جلوگیری از ارتفاع زدگی، صعود آرام است تا بدن فرصت هم هوایی داشته باشد. افراد با سرعت های مختلفی هم هوا می شوند. بنابراین اظهار نظر مطلقی در این خصوص نمی توان کرد ولی در حالت کلی توصیه های زیر بیشتر افراد را از ارتفاع زدگی حفظ خواهد کرد:
– اگر امکان پذیر است، حداقل یک شب در ارتفاع زیر ۳۰۰۰ متر گذرانده شود.
– در ارتفاعات بالای ۳۰۰۰ متر از سطح دریا، ارتفاع شب مانی نباید هرشب بیش از ۳۰۰ تا ۵۰۰ متر افزایش یابد.
– با هر ۱۰۰۰ متر افزایش ارتفاع، باید دو شب در آن ارتفاع گذراند.
جلوگیری از ارتفاع زدگی شدید
این موضوع را به راحتی نمی توان تایید کرد. اگر علایم ارتفاع زدگی دارید به ارتفاع بالاتر نروید. نقض این قانون ساده مرگ های زیادی درپی داشته است. صعود هنگام ابتلا به ارتفاع زدگی آنرا تشدید می کند و ممکن است به مرگ منجر گردد و این موضوع حتی زمانی که در روز به ارتفاعات بالاتر می روید، بسیار مهم است.
ادامه مطلب را حتما بخوانید….
به یاد داشته باشید، اینکه شب را در چه ارتفاعی می خوابید بسیار مهم است. کوه نوردان این موضوع را در طی سالیان متمادی فهمیده اند و بیش ترین “صعود به بالا و خواب در پایین” را انجام می دهند. وقتی قرار است شب دوم را نیز در همان ارتفاع بگذرانند، در روز به ارتفاعات بالاتر می روند. قرار گرفتن در ارتفاع بالاتر به هم هوایی کمک می کند سپس جهت خواب به ارتفاع پایین تر (و ایمن تر) بر می گردند. این شب دوم جهت اطمینان از هم هوایی کامل و آمادگی جهت صعود است.
اقدامات ممنوعه:
اثرات جانبی برخی از داروها ممکن است از سرعت تنفس کم کند و این موضوع در ارتفاع زیاد مشکل ایجاد می کند. داروهای ذیل از این دسته اند و به هیچ وجه نباید به مصرف فرد ارتفاع زده برسند (این داروها ممکن است برای افرادی که ارتفاع زده نشده اند هیچ مشکلی ایجاد نکند، هرچند جای بحث در این مورد وجود دارد):
الکل
داروهای خواب آور
داروهای مسکن در صورت مصرف مقادیر بیشتر از حدود مجاز
درمان با پیشگیری
تحت شرایط خاصی، پیشگیری با درمان ممکن است قابل توصیه باشد:
۱- برای افرادی که مجبور به ارتفاع گرفتن سریع هستند (مثل افرادی که به تبت یا بولیوی پرواز می کنند) یا کوه نوردانی که به دلیل شرایط خاص و خطرات محیط نمی توانند از ارتفاع گرفتن زیاد پرهیز کنند یا برای تیم های نجات که ناگزیرند سریع صعود کنند.
۲- برای افرادی که سابقه ارتفاع زدگی های بدی داشته اند.
استازولامید
این دارو به عنوان پیشگیری تجویز نمی شود مگر در موارد بالا. اگر کوه نورد از زمان بندی مناسبی برای صعود استفاده کند به دارو نیازی نخواهد داشت و علاوه بر اثرات جانبی خفیف رایج ولی نامطبوع آن، خطر اثرات جانبی شدیدی که ممکن است با داروهای سولفانومید رخ دهد را داراست.
میزان مصرف استازولامید برای درمان پیشگیری ۱۲۵ تا ۲۵۰ میلی گرم دو بار در روز است که ۲۴ ساعت قبل از ارتفاع گرفتن شروع می شود و دو تا سه روز بعد از رسیدن به حداکثر ارتفاع (یا کاهش ارتفاع اگر زودتر پیش آید) ادامه می یابد. استازولامید قوی (۵۰۰ میلی گرمی) نیز وجود دارد و می توان روزی یک بار مصرف کرد که البته عوارض جانبی آن نیز ملموس تر است.
عصاره جینکو بیلوبا
برخی از آزمایش های اولیه به روی جینکوبیلوبا نسبت به خاصیت جلوگیری از ارتفاع زدگی آن دلگرمی هایی می داد ولی تحقیقات گسترده اخیر نشان دادند که این دارو هیچ اثر مثبتی ندارد.
درمان پیشگیری ارتفاع زدگی
استازولامید:
۱۲۵ تا ۲۵۰ میلی گرم (بسته به وزن، افراد بالای ۱۰۰ کیلوگرم مقدار بیشتر) دو بار در روز که ۲۴ ساعت قبل از ارتفاع گرفتن شروع می شود و تا زمان کاهش ارتفاع یا دو تا سه روز بعد از رسیدن به حداکثر ارتفاع ادامه می یابد. برای بچه ها ۵/۲ میلی گرم به ازای هرکیلوگرم وزن و به میزان دوبار در روز.
در بسیاری از موارد ورم مغزی، این قانون نقض شده اند. در همان ارتفاع بمانید (یا فرود بروید) تا زمانی که علایم ارتفاع زدگی کاملا رفع گردد. زمانی که علایم ارتفاع زدگی کاملا برطرف گردید، هم هوایی حاصل شده و می توان صعود نمود. فرود همیشه خوب است و باعث بهبودی سریع تر می شود.
مطالب فوق صرفا جهت اطلاع رسانی است که توسط گروه نوردی همنورد از منبع ذیل بر روی این وبلاگ قرار گرفته است و استفاده یا عدم استفاده از داروها در صلاحیت پزشک متخصص بوده و این گروه هیچ مسئولیتی در قبال عوارض مصرف یا عدم مصرف آن بر عهده ندارد.
منبع: «http://wiki.pakoob.com/index.php?title=%D8%AC%D9%84%D9%88%DA%AF%DB%8C%D8%B1%DB%8C_%D8%A7%D8%B2_%D8%A7%D8%B1%D8%AA%D9%81%D8%A7%D8%B9_%D8%B2%D8%AF%DA%AF%DB%8C»
دیدگاهتان را بنویسید