“وافعا حس بزرگی ست که جایی باشی که قبلا هیچ انسانی نبوده”
دو ماجراجو و درواقع دو درخت نورد حرفه ای! در سال ۲۰۱۱ موفق شدند برای اولین بار به دهانه آتشفشان فعال ماروم (Marum) واقع در جزیره آمبریم در جمهوری وانوآتو (Vanuatu) که یک کشور جزیره ای در اقیانوس آرام جنوبی ست، فرود آیند. مطلب زیر چکیده مصاحبه ایست که این دو ماجراجو با سایت اکسپلوررز وب انجام داده اند.
به گفته درو بریستو (Drew Bristow) شنیدن و حس کردن سنگ های مذابی که کمتر از ۳۰ متر از شما فاصله داشته باشند باور کردنی نیست. درو و همنوردش جانو اسمیت (Johno Smith) به طول ۴۵۰ متر در دهانه این آتشفشان فرود رفتند. طبق گفته این دو ماجراجو از اینکه می دیدند که اون پایین اصلا داغ نبود بسیار حیرت انگیز بود و این موضوع به این خاطر است که هوای سرد بیرون به داخل دهانه آتشفشان وارد میشه.
درو و دوستش برای فرود در دهانه آتشفشان چندین تن ابزار و ۲ کیلومتر طناب با خود برده بودند که توسط یک هلیکوپتر به منطقه رسانده بودند. درو در ادامه می گوید که در هنگام فرود یکی از طناب های او روی یکی از صخره های بالای سرش کاملا فرسوده شد و نزدیک بود ۳۰۰ متر صقوط کند…..
سازمان دهنده این سفر ماجراجویانه جیاف مکلی (Geoff Mackley) بود که حدود ۹ بار یا بیشتر به منطقه سفر کرده بود و می خواست به قعر این دهانه برود. او پس از تماشای ویدئوی درو و جانو در حال درخت نوردی (آنها هر دو درخت نورد حرفه ای هستند) از آنها خواسته بود تا این سفر را برای او به انجام برسانند. مکلی قصد داشت تا یک بشر به نزدیک ترین نقطه یک دریاچه گدازه برسد.
دهانه این آتشفشان بیشتر از هر چیز دیگه ای روی این سیاره گاز منو اکسید کربن بیرون می ده و به همین خاطر هم همانند یک مکنده عظیم هوا عمل میکنه و هوای سر بیرون رو به داخل می کشه و در نتیجه دهانه آتشفشان مثل یک تونل هواست که در حال چرخیدنه. اکسیژن نیز اون پایین به قدر کافی هست و مشکل تنفسی هم پیش نمیاد، اگرچه اونها همراه خودشان یک کپسول اکسیژن محض احتیاط پایین برده بودند که بدون استفاده مانده بود.
بزرگترین مسئله آنها وجود دی اکسید سولفوره که باعث ایجاد سوزش در گلو و ریه هایشان می شد و به همین دلیل بیشتر وقت ها از ماسک گاز استفاده می کردند. همچنین سولفور موجود در صورت ترکیب با آب باران که دائما در حال باریدنه تولید اسید سولفوریک می کنه که هر چیزی رو می سوزونه و باعث خارش های ناخوشایند پوستی می شه.
این دو ماجراجو در طول ۱۶ روز کمپینگ خود در بالای کوه از لباس ها و چادر های تولیدی شرکت MacPac استفاده کردند برای اینکه هوای آن نقطه می تونه جهنمی باشه. بارش باران دائمی بوده (۴۰ میلی متر در ساعت) و سرعت باد در اکثر روزها به بیش از ۱۰۰ کیلومتر در ساعت می رسید. طبق گفته درو و جانو گاها این دو به مدت ۴ الی ۵ روز بدلیل بدی هوا در چادر خود محبوس می شدند.
آنها می گویند که توانستند درست کنار دریاچه گدازه بایستند و آن را از نزدیک و بدون احساس حرارت آن تماشا کنند. اما اگر باد تغییر جهت می داد و گاز فوق العاده داغ را به طرف آنها می برد حرارت به ۱۰۰۰ درجه سانتی گراد می رسید.
جانو و درو قصد دارند تا در ژانویه سال ۲۰۱۳ برای درخت نوردی به آفریقای جنوبی سفر کنند. این دو قصد دارند تا از درختهای بسیار کهنی که باور بر این است که ۴۰۰۰ سال قدمت دارند و طولشان به ۸۰ متر می رسد بالا بروند. هدف آنها از این سفر کمک به حفظ و نگهداری این درختها ست که در خطر نابودی هستند.
با تشکر از کلوپ کوهنوردان سولدوز
———————————————————-
پی نوشت ۱: خلبان هلی کوپتری که در این سفر ماجراجویانه تجهیزات درو و جانو را برایشان جابجا می کرد سال گذشته در یک حادثه هوایی در جمهوری وانوآتو (Vanuatu) جان باخت.
پی نوشت ۲: درو بریستو (Drew Bristow) متولد بریتانیاست و ۹ سال پیش برای ادامه حرفه درخت نوردی به نیوزیلند نقل مکان کرده است. جانو اسمیت (Johno Smith) نیز اهل اوکلند نیوزیلند می باشد.
دیدگاهتان را بنویسید