کارل اونتر کیرچر، یکی از کوهنوردان خوب کشور ایتالیا، سال ۸۷ در ارتفاعات قله ی ۸۱۲۶ متری نانگاپاربات در تلاش بر روی این قله برای گشایش مسیر جدید، به دلیل سقوط در شکاف یخی جان خود را از دست داد. در این صعود ۲ تن از دوستان همنوردش، به نام های والتر نونس و سیمون کهرر او را همراهی میکردند. وضعیت و شرایط بد آب و هوایی، والتر و سیمون را مجبور به بیواک در ارتفاعات این قله کرد. مدت بیواک در حدود بیش از ۵ روز در بدترین شرایط آب و هوایی توسط این دو کوهنورد انجام شد. در شرایطی که امداد هوایی کشور پاکستان برای چندمین بار نتوانسته بود، این دو کوهنورد را از ارتفاعات نانگاپاربات نجات دهد، سرانجام این والتر و سیمون بودند که توانستند با اسکی خود را به ارتفاعات پایینی نانگاپاربات برساند. جایی که امداد هوایی پاکستان، توانست این دو کوه نورد ایتالیایی را از مرگ نجات دهد.
همزمان با این حادثه و عملیات امداد و نجات در ارتفاعات نانگاپاربات، حادثه ی دیگری بر روی این قله در حال وقوع بود، تیم باشگاه کوهنوردی و اسکی دماوند که همزمان با تلاش کوهنوردان ایتالیایی، بر روی مسیر نرمال این قله تلاش می کرد یکی از اعضای تیم خود را به نام سامان نعمتی از دست داد. در این برنامه سامان نعمتی در ارتفاعات قله نانگاپاربات مفقود شد.
چندین سال از حادثه تلخ ایرانی ها در نانگاپاربات می گذرذ و امروز تنها چیزی که در یادها تداعی می شود؛ یاد کوه نوردانیست که بر روی این قله آرام گرفته اند.
دیدگاهتان را بنویسید