باشگاه قاجر قروه کردستان
کوهنوردی، کوهپیمایی، غارنوردی و دره نوردی

ژان کلود بعد از فارغ التحصیلی از دانشکده نظامی موفق به گذراندن دوره ها در ارتش شده و به درجه سرهنگ دومی ارتقا یافت. او در همانجا به استانداردهای بالای کوه نوردی نیز دست یافته بود. در اوایل دهه ۱۹۷۰ هنگامی که رقابت های اولین صعودهای زمستانی مسیرهای اصلی بر قلل آلپ بسیار داغ بود، ژان یکی از مهره های اصلی به حساب می آمد.

در کوهستان اکرینز ( the Ecrins)، او بعد از گشایش مسیر سخت Plaques des Glaces بر روی جبهه شمال غربی the Ailefoide در سال ۱۹۶۹، او راهی اولین صعود زمستانی رخ شمال غربی اولان (the Olan) شد و بعدا صعود سخت و دراماتیک در زمستان طوفانی در جبهه مستقیم شمالی در میجی (Meije) او را تا حد یک نخبه کوه نوردی ارتقاء داد.

او در کوهستان مون بلان نیز مسیرهایی را صعود کرد که در بین شاخص ترین صعودهای صورت گرفته در این کوهستان به شمار می روند. از جمله این صعودها می توان به چهارمین صعود دیواره سمت راست فرنی (Freney) و از معتبرترین صعودهای زمستانی یعنی اولین صعودهای زمستانی مسیر کروز (Croz Spur) و صعود جبهه شرقی گراندلز ژوراسیس (Grandes Jorasses) اشاره کرد.

برخی از صعودهای زمستانی او همانند سومین صعود او در سال ۱۹۷۸ از مسیر  Harlin Direttissima در جبهه شمالی آیگر (Eiger) در بردارنده مقادیر زیادی از طناب ثابت بود که در آن دوره تا حدودی غیر معمول بود. 

در سال ۱۹۷۶ ژنرال پییر لورنس از این کاپیتان جوان خواست تا یک گروه نخبه کوه نوردی را تشکیل دهد و بدین ترتیب گروه کوه نوردی نظامی GMHM به وجود آمد. رامییر این گروه را تا هنگامی که از این پست در سال ۱۹۸۶ کناره گیری کرد با موفقیت مدیریت کرد. او در این دوره موفق شد کوه نوردان جوان آینده داری چون کریستوف پرافیت (Christophe Profit)، اریک اسکافییر (Eric Escoffier)، فرانسیس مارسینی (Francois Marsigny) و ژان کریستوف لافایل (Jean-Christophe Lafaille) را پرورش دهد.

او همچنین چندین اکسپدیشن شاخص را رهبری کرد و در صعود به قله دو صعود شاخص نیز شخصا حضور داشت. ژان کلود در سال ۱۹۸۵ یک اکسپدیشن نظامی هندی-فرانسوی در گرده غربی کامت (Kamet) به ارتفاع ۷،۷۶۵ متر در هیمالیای هندوستان را رهبری کرد. این صعود بعد از یک تلاش سنگین و صعود به قله به سرانجام رسید و تا کنون نیز تکرار نشده و سخت ترین صعود یک مسیر در هیمالیا برای هندی ها نیز تا امروز به حساب میاد. درست یک سال بعد او یک صعود موفق نیز از یک مسیر نو از دیواره جنوب غربی به قله گیاچونگکانک (Gyachungkang) به ارتفاع ۷،۹۵۲ متر در نپال به ثبت رساند. او تلاش های دیگری نیز در دیگر نقاط جهان از جمله در آلاسکا، گرینلند، قطب شمال و حتی جبهه شمالی اورست داشته است.

گروهی که او با نام GMHM (بر گرفته از Groupe Militaire de Haute Montagne) تشکیل داده هنوز به صعودهای شاخص خود تا به امروز ادامه داده است.

ژان کلود در طول حرفه کوه نوردی خود ریاست گروه GMHM از سال ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۷ را بر عهده داشت او همچنین از سال ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۹ رئیس کمیته هیمالیانوردی و از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۱ همزمان ریاست فدراسیون کوه نوردی فرانسه FFME را نیز به عهده داشت. او برای مدتی کوتاه نیز عضو کمیسیون اکسپدیشن های UIAA بود.

او در اوایل دهه ۱۹۹۰ تمایل داشت تا وجهه های مثبت و خوب کوه نوردی معاصر را به همگان نشان داده و با مشکلات مالی روزافزون برای جمع آوری پول برای اکسپدیشن ها مبارزه کند. به همین دلیل نیز بود که مراسم کلنگ طلایی (Piolet d’Or) را به راه انداخت تا علی رغم جدال و محنت های زیادی که در طول سالیان متحمل آن شدند، این مراسم بعدا با تبدیل نام آن از Piolet d’Or به Piolets d’Or تبدیل به مهم ترین حادثه کوه نوردی در تقویم ورزشی شود.

ژان کلود مارمییر دو بار ازدواج کرد که همسر دوم او ناتاشا با اصالت روسی پذیرای مهمانان در مراسم خاکسپاری وی در شامونی بود. پیکر او هم اکنون در گورستان شامونی در پای کوهستانی که بیشتر زندگی خود را در آن سپری کرد، آرام گرفته است.