سایت RockandIce در گزارشی جدید به طور انتخابی به ۱۳ کوه نورد و سنگ نوردی پرداخته که در سال ۲۰۱۲ جان خود را از دست داده اند. این گزارش به طور مفصل در سایت مذکور درج گردیده که اینجا شرح مختصری از این گزارش را تقدیم حضورتان خواهیم کرد.
جک رابرتس (Jack Roberts) یخ نورد و کوه نورد ۵۹ ساله آمریکایی که در ۱۵ ژانویه در پرتگاه های برایدل ویل (Bridalveil) در حال یخ نوردی در کلرادو آمریکا جان باخت. او در این حادثه ۶۰ فوت در طول طناب دوم سقوط کرده بود. او سابقه چهل سال صعود را داشت. همنورد او جان گفته بود که احتمالا ابزار او ترک برداشته بود. جک بیش از ۴۰ سال سابقه یخ نوردی و سنگ نوردی داشت. او همچنین نویسنده کتاب راهنمای Colorado Ice و نویسنده مقالات زیادی در سایت ها و مجلات صعودهای ورزشی بود.
Paul Borne
نفر دوم در این لیست پل بورن (Paul Borne) ماجراجو و بدل کار ۵۲ ساله کالیفرنیایی ست که پاراگلایدر او در نزدیکی منطقه کوهستانی همت (Hemet) به کابل های انتقال برق برخورد کرده و باعث مرگ او در تاریخ ۲۷ نوامبر شده بود. تاد گوردون درباره او می گوید: “او یک بدل کار هالیوودی و نوازنده بود. او تمام دیواره های بلند تا اولین صعودهای درجه ۵.۱۳ را صعود کرده بود. او مهربان بود و دارای شخصیت قوی و همیشه اون چیزی که در ذهنش بود را بیان می کرد. او بی نظیر بود و رئیس خودش.” در کنار این فعالیت ها پل اداره یک مدرسه صعودهای ورزشی را نیز به عهده داشت.
در ردیف سوم این لیست تونی اسکات (Tony Scott) قرار گرفته. او در زمان فوت ۶۸ سال داشت. تونی کارگردان و تهیه کننده بریتانیایی و برادر کوچک فیلم ساز بزرگ رایدلی اسکات بود. او در پرش معروفی که به “پرش مرگ” معروف بود در ۱۹ آگوست جان باخت. در این پرش تونی از یک دیواره در پل وینسنت توماس (Vincent Thomas Bridge) در لس آنجلس بالا رفت و سپس خود را از آنجا پایین انداخت، این کار او در بعضی از سایت ها به عنوان خودکشی ذکر شده است. او در صعودهای زیادی در بریتانیا حضور داشت و یکی از صعودهای اولیه سولو در Cenotaph Corner و یک مسیر شاخص در ولز شمالی را به نام خود ثبت کرد.
مایکل یبارای ۴۵ ساله (Michael Ybarra) اهل آمریکا در ردیف چهارم این لیست قرار دارد. او یکی از نویسندگان وال استریت ژورنال بود و درباره صعودهای ورزشی می نوشت. مایکل یک سنگ نورد و در عین حال یک یخ نورد هم بود و سابقه صعود در Joshua Tree و Tahquitz / Suicide را دارد و the Nose را در یک روز صعود کرده است. مایکل سابقه یخ نوردی در Hyalite Canyon را نیز در کارنامه خود دارد. او دارای مدرک علوم سیاسی از دانشگاه بوده و علاوه بر وال استریت ژورنال در روزنامه های لس آنجلس تایمز، نیویورک تایمز، واشنگتن پست و نیو رپابلیک (The New Republic) به نوشتن مشغول بود. مایکل در تاریخ ۳۰ ژوئن در حادثه سقوط در تراورس گرده ساوتوث (the Sawtooth Ridge Traverse) در سیرای شرقی جان باخت.
در ردیف پنجم پاتریک ادلینگر (Patrick Edlinger) سنگ نورد ۵۲ ساله فرانسوی قرار دارد. او یک سنگ نورد افسانه ای در تاریخ سنگ نوردی فرانسه و جهان به شمار می رفت. پاتریک با یک هندزفری در گوش خود و بدون نگاه کردن به مسیر شروع به صعود می کرد و با نرمی و چابکی خاصی به بالاترین نقطه می رسید. او در حادثه سقوط از پله های منزل خود به دلیل عدم هوشیاری کامل جان باخت.
لینکلن هال (Lincoln Hall) در ردیف ششم داستان باور نکردنیی در اورست داشته است. او که اهل استرالیا و ۵۶ ساله بود، موسس “بنیاد هیمالیای استرالیا” می باشد. وی در اثر مزوتلیوما (نوعی بیماری، تومور) درگذشت. داستان او در اورست برمی گرده به سال ۲۰۰۶ وقتی که از صعود قله برمی گشت دچار ادم مغزی شد و به دستور رهبر تیم شرپاها و همنوردانش او را همانجا رها کردند تا جان خودشان را نجات دهند ولی در کمال ناباوری فردای آن روز هنگامی که ماژور، راهنمای کوهستان، همراه با مشتریان خود در حال صعود گرده شمالی بود به او رسیدند و با حیرت شاهد مردی بودند که بدون دستکش و اکسیژن و کلاه و کیسه خواب نشسته و با خود غرغر میکند و چیزهای بی ربط به زبان آورد. آنها به او عذا و اکسیژن می دهند و تا رسیدن شرپاها کنار او می مانند.
اما در ردیف هفتم مائوریس هرزوگ (Maurice Herzog) اولین فاتح یک قله بالای هشت هزار متری (آناپورنا) از فرانسه قرار دارد. او در زمان مرگ خود ۹۳ سال داشت. او در سال ۱۹۵۸ به عنوان وزیر ورزش و جوانان فرانسه انتخاب شد و مدتی نیز شهردار شامونیکس بود. او به مدت ۲۵ سال نیز عضو کمیته بین المللی المپیک بود و در سال ۱۹۹۵ بازنشسته شد. صعود تاریخی آناپورنا به قیمت از دست دادن تمام انگشتان دست و پای مائوریس تمام شد. او یک سال بعد از صعود کتاب معروف “آناپورنا” رو نوشت که ۱۱ میلیون نسخه از آن کتاب به فروش رفت. او در ۱۴ دسامبر درگذشت.
در ردیف هشتم نام جان روزندال (John Rosendahl) به چشم می خورد. او یک چهره علمی در فیزیک بود و در دانشگاه کالیفرنیا به تدریس مشغول بود. در کنار تدریس او یک سنگ نورد نیز بود و در کارنامه خود صعودهای سولو ۵.۱۱ را دارد. او معمولا در سالن سنگ نوردی محلی خود در کاستا مسا (Costa Mesa) مسیرهای دشواری را بدون کفش صعود می کرد و دوستان و شاگردان زیادی داشت. او در ۱ سپتامبر دست به خود کشی زد که برای کسانی که او را می شناختند و به مدیریت و محبتی که با دیگران داشت آشنا بودند، شوکه کننده بود.
در ردیف نهم و دهم به طور مشترک به دو نام می رسیم، گیل ویس (Gil Weiss) و بن هورن (Ben Horne). این دو صعود کننده آمریکایی در ماه جولای امسال هنگامی که قصد داشتند اولین صعود از جبهه جنوبی Palcaraju Oeste در سلسله جبال آند کشور پرو را به نام خود ثبت کنند، ناپدید شدند. به گفته دوست شان آنها با هم متفاوت بودند. گیل دوست داشت زندگی خودش رو بکنه و نمی خواست وقتش رو با چیزهایی که دوست نداره تلف کنه. او همیشه می خواست وقتش رو در کوهستان بگذرونه. در همان حال بن یک برنامه ریز باریک بین و دقیق بود. او به اهمیت تاریخی مسیرها و حتی وزن ابزار خود واقف بود. اما وقتی در کوهستان کنار هم قرار می گرفتند هر دو یک چیز می خواستند و آنهم یک صعود خوب بود. گیل ۲۹ ساله و بن ۳۲ ساله بود.
و بلاخره در ردیف یازدهم ، دوازدهم و سیزدهم به طور مشترک سه اسکی باز قرار می گیرند. جیم جک (Jim Jack)، کریس رادولف (Chris Rudolph) و جانی برنان (Johnny Brenan). آنها به ترتیب ۴۶، ۳۰ و ۴۱ ساله بودند. این سه اسکی باز در تاریخ ۱۹ فوریه در استیونز پس (Stevens Pass) در اثر برخورد بهمن کشته شدند.
منبع: http://www.rockandice.com/news/2414-climbers-we-lost-in-2012
آلتای
دیدگاهتان را بنویسید