برگزاری کلاس کارآموزی کوهپیمایی

برگزاری کلاس کارآموزی کوهپیمایی

 

در ۱۲و ۱۳شهریور کلاس کارآموزی کوهپیمایی با شرکت۶۲کوهنورد ( ۵۲ مردو۱۰ زن  )  در شهرستان قروه برگزار گردید محمودنظریان مدرس و سرپرست این دوره آموزشی در این خصوص عنوان نمود که سال گذشته در جریان برگزاری همایش  زنده یاد سامان نعمتی جهت گرامیداشت یاد این عزیز و همچنین کمک به توسعه ورزش کوهنوردی در این شهرستان مستعد به مسئولین هیات کوهنوردی قروه  در خصوص برگزاری این کلاس ، قول مساعد دادیم که خداوند توفیق داد تا دراین تاریخ  با همکاری چند مربی برجسته کشور در خدمت دوستان باشیم . همچنین شهرام نعمتی رئیس هیات کوهنوردی قروه نیز اظهار داشت ، در نظر داریم جهت سوق یافتن ورزش کوهنوردی شهرستان به سمت بهره مندی از مبانی علمی در خصوص برگزاری کلاسهای آموزشی فعالیت بیشتری داشته باشیم .

 

بیشتر بخوانید
گزارش صعود گروه قاجر و مخابرات به قله ۴۸۵۰متر

گزارش صعود گروه قاجر و گروه مخابرات قروه به قله ۴۸۵۰متری علم کوه

.
دوشنبه ۱۹/۵/۸۸
گروه پنج نفره ما ساعت ۱۴:۳۰ قروه را به سمت رودبارک ترک کرد.علی رغم اینکه وسط هفته بود، جاده چالوس شلوغی خاص خود را داشت. در تاریکی هوا همراه با بارش باران ومه غلیظی که فضا را پوشانده بود، حرکت کردن در جاده های پرپیچ وخم مرزن آباد بسیار طاقت فرسا بود. بالاخره ساعت ۱بامداد به قرارگاه رودبارک رسیدیم وچون اتاقها همگی گرفته شده بود، ما هم پس از صرف شام، کنار گروهی دیگر از کوهنوردان در داخل سالن قرارگاه خوابیدیم.
سه شنبه ۲۰/۵/۸۸
ساعت ۷با صدای مسئول قرارگاه از خواب بیدار شدیم.ازآنجایی که شب دیروقت خوابیده بودیم ،حرکت به سمت بالا راکمی به تاخیر انداختیم. بعد از صرف صبحانه، ساعت ۹:۵۰با ماشین لندروور به سمت «بریر» حرکت کردیم .
از اوایل صبح باران همچنان در حال باریدن بود. و بعضی ها می گفتند که بالا هوا آفتابی است. پس از نیم ساعت ماشین سواری در هوای بارانی به «بریر» رسیدیم.ازاینجا به بعد کوهنوردی شروع می شد.
. قسمتی از مسیرصعود (تا بالای کشتی سنگ) نسبت به چند سال پیش تغییر کرده بود و این مطلب راما نمی دانستیم اما با توجه به پاکوب بودن مسیر، به راهمان ادامه دادیم تا اینکه ساعت ۱۱:۴۵ به کشتی سنگ رسیدیم.
ساعت ۱۳:۱۵به کنگلک پایین،ساعت ۱۳:۴۵ به آبشخور جدید و بالاخره ساعت ۱۴:۴۵ به پناهگاه بزرگ سرچال رسیدیم. علی رغم برنامه ریزی قبلی، به خاطر بارانی ومه آلود بودن منطقه، تصمیم گرفتیم  شب را در این پناهگاه بمانیم.
گروهی از باشگاه آرش با سرپرستی حسین عظیمی نیز در پناهگاه بودند که بعد ۱۰ از دقیقه عازم پایین شدند.

چهارشنبه ۲۱/۵/۸۸
ساعت ۵:۱۰ از خواب بیدار شدیم،صبحانه مختصری خورده وساعت ۶:۱۰ به سمت علم چال واز آنجا به طرف گرده به راه افتادیم. حال عمومی بچه ها خوب نبود وهمین نگران کننده بود.ساعت ۸ به محل پناهگاه خرابه وساعت ۹:۳۵به اول مسیر گرده رسیدیم. ساعت ۱۰شروع به صعود نمودیم.صعود خیلی کندانجام می گرفت و این مسئله احتمالا به خاطر عدم آمادگی جسمانی وهمچنین تاثیر ارتفاع بود . ساعت ۱۴:۱۵ گرده را صعود کردیم  بالای گرده باد سرد وشدیدی می وزید وهمین عامل سردرد تعدادی از افراد گروه شد.۴۵دقیقه را روی قله صرف عکس گرفتن واستراحت کردن نموده، سپس راهی پایین شدیم. ساعت ۱۸:۲۰به پایین شن اسکی سیاه سنگ ها رسیدیم و ساعت ۲۰:۳۰وارد  پناهگاه سرچال شدیم. پناهگاه خیلی شلوغ و همه تخت ها گرفته شده بود .
 شام خوراک مائده داشتیم .ساعت ۲۳:۳۰یک گروه پرجمعیت و بدون راهنما که مسیر را گم کرده بودند، با خستگی فراوان و سروصدای زیاد، به پناهگاه وارد شدند.
پنج شنبه۲۲/۵/۸۸
ساعت ۹پناهگاه را به سمت «بریر» ترک نمودیم.ساعت ۱۱:۵۵به «بریر» رسیده و۱۰دقیقه منتظر ماندیم تا ماشین دنبالمان بیاید. به قرارگاه رفته ووسایل را جمع وجور کرده ناهار خوردیم سپس تنی نیز به آب زدیم. شام را در داخل پارک لاهیجان خورده وهمانجا خوابیدیم.
جمعه ۲۳/۵/۸۸
صبح ساعت حرکت کردیم و ساعت ۲۰:۲۰همگی در نهایت سلامت به قروه بربازگشتیم.

 

اعضاء شرکت کننده در برنامه:
 داوود وسامان مفاخری،سامان ابراهیمی،محمد ظاهری ورحمان مرادیانی(سرپرست )
گزارش : رحمان مرادیانی

 

بیشتر بخوانید
پاسخ به باشگاه دماوند و نویسندگانش

مطلبی تحت عنوان پاسخ به بیانیه نویس تار نمای گروه قاجر قروه در سایت باشگاه دماوند به قلم سیامک شایان پور قرار داده شده است که ضمن تشکر از ایشان بخاطر اینکه پاسخ گوئی را لازم دانسته اند ، جهت روشنگری و به قضاوت طلبیدن این نویسنده محترم و سایر کوهنوردان به چند نکته اشاره میکنم .بدون شک قرار گرفتن این جوابیه در سایت دماوند بیانگر  نظر مسئولین این باشگاه است که اینبار نیز همانند برخی موارد دیگر در پشت نام یک نویسنده سنگر گرفته اند.

در مطلب مورد استناد این نویسنده هیچگاه ما تمام اعضای باشگاه دماوند را مورد خطاب قرار نداده ایم و بکار گیری باشگاه دماوند و اعضای باشگاه دماوند تنها خطاب به تصمیم گیرندگان باشگاه و اعضای تیم صعود به قله نانگاپاربات بوده است که با بیانیه و مصاحبه ها و گفته های خود ترویج  بی اخلاقی را در کوهنوردی دامن زده اند . و بدون شک حرمت و احترام  تمامی کوهنوردان بر ما واجب بوده و باکی هم نداریم که اگر سوء تفاهمی پیش آمده باشد عذر خواهی کنیم . اما جناب آقای شایان پور و مسئولین باشگاه دماوند قطعا این نوع جواب دادن تنها یک فرافکنی و بازی با کلمات است . زیرا که واقعه نانگاپاربات و همه آن چیزهایی که میتواند پایه های یک برداشت واقعی باشد مهیا است و معلوم نیست شما چرا نمیخواهید منصفانه قضاوت کنید. همه این موارد دال بر تخریب اصول انسانی و نادیده گرفتن اصول اخلاقی کوهنوردی از سوی تعدادی از کوهنوردان باشگاه دماوند و همچنین همراهی مسئولین باشگاه دماوند و حتی انجمن کوهنوردان با این رویه است . و هر چند که بارها و بارها گفته شده اما باز بخاطر جلب توجه این نویسنده محترم و آنهایی که نیاز به نگاه مجدد دارند بیان میکنیم .

 باشگاه دماوند قدیمی است، باشگاه دماوند بزرگ است، کوهنوردان بزرگی تربیت کرده است و ورزشکاران فرهیخته …… دارد اینها مسائل  دیگر ی است زیرا امروز  عملکرد مسئولین این باشگاه در بر خورد با یک حادثه مبنای قضاوت قرار دارد . ما که نیامده ایم تاریخ را دستکاری کنیم که سابقه این باشگاه را نادیده بگیریم بررسی واهمیت باشگاه دماوند در جای خود محفوظ ، ما هیچگاه خود را مصداق کامل  اصول اخلاقی نمیدانیم اما هر انسانی در خصوص عملکرد دیگران حق قضاوت و اظهار نظر بر اساس دلایل آشکار را دارد. و بهتر است شما و هم فکرانتان نیز در باشگاه  قدری از پوسته تعصب باشگاه پرستی خارج شوید و عملکرد مدیران باشگاه ،انجمن و اعضای تیم را مورد ارزیابی منصفانه قرار دهید .

 تیم صعود در اولین لحظات حادثه موضوع ارتفاع زدگی سامان را مطرح کردند و بعدا که با فشار افکار عمومی مواجه شدند، که چرا فردی ارتفاع زده را رها کرده اید در نظرات و گفته های خود تغییر زاویه داده و ناتوانی سامان و در مقطعی پنهان شدن سامان را مطرح کردند. در بازگشت به بیس کمپ در هنگامی که بطور طبیعی می بایست متاثر از ناپدید شدن سامان باشند جشن پیروزی فتح قله راه انداختند . عنوان میکردندکه تیم بدلیل هوای بد مجبور شده پائین بیاید و در برف و بوران کمپ ۴ را پیدا کرده اند اما امروز شاهدان ماجرا در بیس کمپ میگویند هوا خوب بوده و تا دو روز بعد از حادثه که چراغ سامان دیده میشده هوا صاف بوده است . آقای فریدیان عنوان کرده که باربرها که برای امداد رفته بودند کارگران مزرعه بوده و نمیتوانستم با آنها کار امداد انجام دهیم اما امروز مسلم شده که آنها هایپرتر ارتفاع بوده و همین امسال در ثابت گذاری مسیر تا کمپ ۴ کار کرده اند ، سال گذشته آقایان می گفتند هلی  کوپتر امداد نمی تواند بالاتر از ۶۰۰۰ متری برود اما امروز همان خلبانی که سال گذشته تیم امداد را برای سامان به بیس کمپ برده میگوید ما با همین هلی کوپتر بر فراز نانگا پرواز می کنیم و می توانیم جستجو کنیم ،بسته های غذائی را پائین بفرستیم و نفر را هلی برد کنیم . یعنی همان کاری که سال گذشته برای کوهنوردان ایتالیائی انجام شد . و خلبان میگوید اما کسی از من نخواست اصلا پرواز کنم و منطقه را جستجو کنم ! در ادامه این قصه ها امسال نیز شاهد بودیم که این اعضای محترم حتی از دادن اطلاعاتGPSدر مورد مسیر صعود خودداری کردند کاری که با هیچمنطقی جور در نمی آید . شما میگوئید تیم قله را فتح کرده است اما در مقابل گروهی از جمله کوهنوردان خارجی و فدراسیون تنها مرجع رسمی در ایران میگویند با استناد به عکسها و فیلمها این تیم به قله صعود نکرده است . حالا شما اگر مایلید آنها را فاتح قله و همه قله ها بدانید بحثی جداست و به خود شما بر میگردد.اما این موارد تنها بخشی از مسائلی است که اعضاء تیم نانگا ایجاد کرده اند  .آیا  با این اوصاف میتوان خالقان این وقایع را قهرمان و فاتح دانست!چه عنوانی زیبنده آنهاست؟ حال به موضوع باشگاه دماوند و انجمن کوهنوردی بپردازیم . بعد از بروز حادثه این تشکلها چه وظیفه داشته اند ! آیا تنها دفاع از تیم صعود و پررنگ کردن فتح قله (فتحی که هنوز اثبات نشده) تنها کاری بود که آنها می بایست انجام دهند ؟ آیا آنها وظیفه نداشتند بدور از تعصبات گروهی و فردی با تشکیل تیم های کارشناسی و نشان دادن بی طرفی خود به بررسی همه جانبه حادثه بپردازند . تا ضمن مشخص شدن عوامل بروز حادثه در ارتقاء سطح دانش تجربی جامعه کوهنوردی موثر باشند. و خود را بعنوان مراجع بی طرف و معتقد به رشد این رشته نشان دهند . انجمن کوهنوردی در این مدت چه کرده است جز اینکه به بلند گوی اعضای تیم تبدیل شده و با صدای دیگر همان ابهامات و اخلاق گریزها را تکرار کرده است . فدراسیون نیز مقصر است  که هنوز آن قدرت و مرجعیت را ندارد که حوادث را با شجاعت و جدیت بررسی کند و فضای بهتری برای تداوم این رشته بصورت حرفه ای ایجاد کند . شما آقایان که پاسخ به بیانیه نویس تار نمای گروه قاجر را به این شیوه رسالت خود دانسته اید ،  آیا از خود پرسیده اید که چرا این افراد حتی به اندازه سر سوزنی به ضعف و اشکالات خود اشاره نکرده اند. از اظهارات باشگاه دماوند و انجمن کوهنوردی اعضای تیم اینگونه استنباط میشود که این تیم از هر نظر  بی عیب و نقص بوده و تنها اشکال تیم این بوده که سامان خودش را نا پدید کرده است . چه کسی باید عذر خواهی کند آیا گروه قاجر که تنها بر اساس عملکرد تیم و نتایج بدست آمده از سقوط اخلاقی (به معنای خاص در کوهنوردی) حرف می زند یا انجمن کوهنوردی و باشگاه دماوند که با عمل نکردن به وظیفه اخلاقی و ذاتی خود یعنی تبدیل شدن به یک مرجع بی طرف جهت بررسی فنی و کارشناسی حادثه و جلوگیری از رفتن موضوع به دادگاه و یا اعضای گروه به ظاهر صعود کننده که با تناقض گوئی ، مسئولیت گریزی، ….. تداوم نا مهربانی خود چه در زمان بروز حادثه و چه بعد از آن در ایجاد انحراف بزرگی در کوهنوردی نقش آفرینی کرده اند. حتما اگر چند سالی دیگر بگذرد و نویسندگان بعدی باشگاه دماوند برای تاریخ سازی بخاطر تفکرات امروزی تصمیم گیرندگان باشگاه دماوند که در واقع همان مدیران باشگاه هستند تحت عناوین دیگر به خود اجازه میدهند که بنویسید در بروز حادثه گروه قاجر مقصر بوده که چرا سامان را برای همراهی تیم فرستاده است  و گرنه بندگان خدا همنوردان او که کار ی نکرده اند ! و یا طبق اظهارات عجیب و غریب آقایان فریدیان در ارائه تعریف جدیدی از سرپرستی اصلا به سرپرست مربوط نمیشود که کسی گم شود ،بر اثر ارتفاع زدگی تنها برگردد ودچار مشکل شود و یا برای او جستجو انجام داد ….  به هر صورت ما قصد نداشته و نداریم با توسعه برخی نوشته ها ی تند ،  بر خورد و نا مهربانی در میان باشگاهها و گروه ها داغتر شود. ما هیچگاه اهانت کردن به هیچ فردی را تائید نمیکنیم و تلاش ما نیز حرکت در این مسیر بوده است . و حتی اگر ما نیز در نوشته های خود قصور یا اشتباهی داشته ایم شما مدافعان جدی تیم نانگا نمی توانید با بزرگ نمائی یا بهره برداری از آن روی کارنامه تاریک این تیم را بپوشانید. بروز حادثه در کوهنوردی بسیاری اوقات اجتناب ناپذیر است اما مسئله مهم نوع بر خورد با حادثه است . که در این رابطه شما حتی با وجود تناقض گوئی اعضای تیم ، بی حرکتی باشگاه دماوند و انجمن در بررسی کارشناسان حادثه دوست دارید ، بهردلیل به دوستان و باشگاه خود نمره ۲۰ بدهید . اما ما و آنهائی که قید تعصب یا وابستگی های باز دارنده به این افراد و باشگاه شما را ندارند به آنها نمره صفر میدهند. نکته همین است . و گرنه ، نمیخواهیم از سامان کوهنوردی بدون اشتباه و یا بت بسازیم. نمیخواهیم خود را مظهر اخلاق و اعضای تیم را نقطه مقابل بدانیم . گفته ایم، باز میگوئیم کوهنوردی ایران به هزاران دلیل که بسیاری از آنها را در نوشته های شما و دیگر ان می توان یافت ، نتوانسته است از این حادثه و حوادث دیگر همچون غار پرو تجربه کسب کند .قطعا اگر بررسی حادثه غار پرو بشکل مطلوب پیش میرفت و نتایج باز تاب گسترده و بیرونی می یافت ضمن اینکه گروه قاجر با آگاهی کاملتر در همراه شدن یک همنورد خود با این گروه قدم بر میداشت ،ضرورت مسئله سرپرستی و مسائل فنی و سایر الزامات در یک برنامه جدی کوهنوردی در سطحی بالاتر برای تیمها و گروه ها مطرح میشد. اگر ما امروز در جایگاه نقد این کوهنوردان (اعضای تیم نانگا و باشگاه دماوند و انجمن کوهنوردان) قرار گرفته ایم به از دست دادن یک همنورد بر میگردد و گرنه حتی ما نیز در بر خورد با حوادث قبلی میتوانیم مورد مواخذه باشیم که چرا برای آنها حساسیت بخرج نداده ایم . ما از شما و همه اعضائ باشگاه دماوند و مسئولین و…….. نگاه واقع بینانه میخواهیم . تا با بررسی دلیرانه و فنی هر حادثه کوهنوردی ایران از نظر ارزش گذاری به جان انسانها و روابط انسانی و همچنین سطح کارآیی اوج بگیرد  . که متاسفانه شما و همفکرانتان هیچگاه به این نکته توجه نکرده اید

و اما پایان کلام ، شما نویسنده محترم و سایر هم فکرانتان در رابطه با این ماجرا بعد از خواندن این متن باز میتوانید با زدن عینک متعصبانه باشگاه پرستی از میان کلمات جمله ای را بیابید و سعی کنید افکار عمومی را به سمت بی عیب جلوه دادن باشگاه و عملکرد آن هدایت کنید . کاری که حتی اگر هیچ کس باور نکند حداقل خودتان را دلخوش کنید که ما اینیم . اما در مقابل راهی دیگر وجود دارد قدری سخت است بخصوص برای آنها که همیشه دوست دارند حتی اگر غیر واقعی هم باشد ، خود را در اوج ببینند و برای خود دست بزنید و آن نقد عملکردها و نگاه کردن به خود از جایگاه یک شخص آزاد شده از تعصب است . کاری که کوهنوردان آزاد اندیش از باشگاه دماوند و انجمن کوهنوردی و… انتظار دارند .

بیشتر بخوانید
صعود به چند قله به یاد سامان

اعضاء گروه کوهنوردی قاجر همزمان با سالگرد حادثه نانگاپاربات جهت گرامیداشت یاد و خاطره همنورد محبوب خود سامان نعمتی چندین برنامه صعود بشرح زیر انجام دادند .

 

آرارات ترکیه

علی فعله گری ، مازیار نعمتی ، مهدی ضیایی و رامین سنگین آبادی ( سرپرست ) در یک برنامه چند روزه موفق شدند در تاریخ ۲۶ تیر به قله آرارات صعود کنند.

 

 

 

بازدید از چاه زندان سلیمان

گروه کوهنوردی مخابرات شهرستان قروه بهمراه تیمی از کوهنوردان قاجر در تاریخ ۲۶ تیر جهت بازدید از چاه زندان سلیمان عازم شهرستان تکاب شدند . چاه زندان سلیمان در ۳۵ کیلومتری تکاب واقع شده است  پنج نفر از کوهنوردان به اسامی داوود مفاخری ، سامان مفاخری ، محمد ظاهری ، مهدی عباسی و رحمان مرادیانی ( سرپرست برنامه ) با استفاده از ۴ رشته طناب برنامه فرودبه داخل چاه  و صعود  را انجام دادند . این چاه بیش از هشتاد متر عمق دارد .  در این برنامه مشترک ۱۷ نفر حضور داشتند .

 

 

قله یال کبود

پنجشنبه ۲۵ تیر اصغر عبدالملکی ، حسن صالحی ، امید نعمتی و حسین عسگری ( سرپرست ) به قله یال کبود صعود کردند . یال کبود با ارتفاع ۳۶۰۰ متر از ارتفاعات مهم شهرستان نهاوند می باشد .

 

 

کوه پریشان

گروهی از کوهنوردان گروه قاجر روز جمعه مورخ ۲۶ تیر به قله پریشان صعود نمودند . در این برنامه ۱۶ نفر کوهنورد شرکت داشتند . مصطفی خالدیان سرپرست این برنامه بود.نفرات شرکت کننده: حمید خسروی ، حمید اوصافی ، مصطفی خالدی ، الهام خالدی ، سمیرا خالدیان ، سعید آزادی ، علیرضا درویشی ، لیلا صالحی ، مهدی لقائی ، مشتاق لقائی ، تبسم حبیبی ، الناز اردلان ، محمد اردلان ، پدرام دولتی ، مهشید الماسی

 

بیشتر بخوانید
تیم جستجو دراسلام آباد

تیم جستجو گروه قاجر عصر پنچشنبه ۲۵ تیر وارد اسلام آباد شد و ظرف هفته آینده به ایران خواهند آمد .

همانگونه که در خبر قبلی آمده ،گزارش کامل این برنامه متعاقبا ارائه خواهد شد .

بیشتر بخوانید
تکرار حادثه تلخ در نانگاپاربات

 

 صعودبه قله نانگاپاربات در پنچشنبه ۱۸ تیر  با مرگ دو کوهنورد همراه شد . کوهنورد اتریشی بنام ولف در چند متری قله بر اثر وزش باد ناپدید گردید ، و جستجو برای یافتن وی تا بحال نتیجه نداده است . این اتفاق روز جمعه ۱۹ تیرحدود ساعت ۷ و ۸ عصر رخ داد . همچنین کوهنورد کره ای بنام خانم گومی یانگ قربانی دیگر این کوه سرسخت می باشد وی ساعت ۱۰ شب جمعه موفق به فتح قله می شود اما بدلیل شرایط بدی که داشته نفرات کمپ ۴ به کمک او رفته و او را پایین می آورند . روز شنبه قدری حال او بهبود یافته و بسمت کمپ های پایین تر حرکت می کنند . در حین پایین آمدن به سمت کمپ ۲ بدلیل سر خوردن سقوط می کند . امروز یکشنبه  21 تیرساعت ۱۱ صبح دو هلی کوپتر پس از کشت زنی کامل  محل سقوط  را شناسایی  و فردا برای انتقال جنازه این کوهنورد درصورت

مساعد بودن هوا اقدام خواهد شد .                                             

 

همچنین در مورد اوضاع بیس کمپ نانگاپاربات بعد از این حادثه عنوان می شود که  سرپرست و اعضاء تیم کره ماتم زده بوده و در فقدان همنورد خود بسیار متاثر هستند و هیچ اثر و نشانی از شادی فتح قله دیده نمی شود . و سنگینی این ضایعه در وجود آنها احساس می شود . و در مورد سرعت عمل تیم کره در استفاده از هلی کوپتر و جدیت برای جستجو عنوان گردید که به محض بروز حادثه اقدامات لازم در زمان کوتاهی انجام پذیرفته است .

جو گارسیا ، محمد امین و محمد علی از تیم جستجو نفرات اولی بودند که به قله رسیدند .

خبر دیگر اینکه تیم بین المللی موفق به گشودن  یک مسیر جدید و فتح قله  شد.

 

بیشتر بخوانید
رسیدن تیم ها به قله

ظهر امروز جمعه ۱۹ تیر، تیم جستجو به قله نانگاپاربات رسید . همچنین تیم های کره ، اتریش و تیم بین المللی نیز به قله رسیدند . در حال حاضر تمام تیم ها موفق شده اند به کمپ ۴ بازگردند  . و فردا در صورت مساعد بودن هوا تا کمپ های پایین تر خواهند آمد . اطلاعات کاملتر همراه با عکس و نکات لازم متعاقبا اعلام خواهد شد .

بیشتر بخوانید
تیم ها در کمپ ۴

امروز پنجشنبه ۱۸ تیر  ، تیم های جستجو ، اتریش ( استین ) کره و تیم بین المللی در کمپ ۴ بسر برده و در صورت مساعد بودن هوا ساعت ۱۱ امشب به سمت قله نانگاپاربات حرکت خواهند کرد .

بیشتر بخوانید
گرامیداشت یاد سامان در بیس کمپ

صبح روز جمعه مورخ ۱۲ تیر ماه بیس کمپ نانگاپاربات حال و هوای دیگری داشت . بارش برف بیس کمپ را سفید پوش کرده  بود . اعضاء تیم جستجو صبح زود از خواب بیدار شده بودند تا مقدمات مراسمی را که از چند روز قبل هماهنگی شده بود که بیاد سامان در بیس کمپ و با حضور کوهنوردان برگزار شود ، مهیا کنند.


احساسی عجیب و نوعی دلتنگی از جنس دیدار بر اعضاء گروه قاجر حاکم شده بود . زیرا در مکانی نزدیکتر به سامان و در همان جایی که او عاشقانه بسویش رفته بود ، بیاد او کوهنوردانی از چند کشور در کنار نزدیکان او گرد آمده بودند .


همه چیز در این روز در نانگا از جنس سادگی و زیبایی بود ، پدر سامان یک قطعه سنگ چینی را که پس از چند روز کار، عکس سامان را روی آن حک کرده بود و با تاج گلی که با گلهای پنهان شده زیر برف ، ساخته بود،  تزئین کرده بود و به یاد لحظات انتظار سامان نعمتی در چند شبی که هد لامپ او به امید امداد روشن و خاموش می شد ، یک هد لامپ روشن روی تاج گل قرار گرفته بود.


در این مراسم متنی به انگلیسی قرائت شد و پدرام نعمتی در سخنان خود در مورد حادثه ناپدید شدن سامان برای حاضران توضیحاتی داد . وی همچنین به علت حضور تیم جستجو گروه قاجر اشاره کرد و گفت که هدف این تیم به هیچ وجه صعود به قله یا انجام یک برنامه کوهنوردی صرف نیست . این تیم در نانگاپاربات حضور یافته تا ضمن عملیات جستجو بر اساس شرایط منطقه و در حد امکان ، فرصت بررسی بهتر حادثه سال گذشته را با حضور در منطقه داشته باشد . که قطعا همکاری کوهنوردان خارجی در این میان بسیار با ارزش خواهد بود .


در ادامه شعری که توسط بوریس نورمند ( کوهنورد امریکایی که سال گذشته در جریان حادثه ناپدید شدن سامان در بیس کمپ حضور داشته است ) فرستاده شده بود قرائت شد . همچنین همایون نعمتی به زبان فارسی از کلیه کوهنوردان و حاضران در مراسم تشکر کرد .


کوهنوردان و افراد بومی حاضر در مراسم که حدود ۶۰ نفر بودند به احترام سامان ۱ دقیقه سکوت کردند. در بخش پایانی مراسم ، افراد بومی طبق رسم و سنت های خود برای سامان دعا و راز و نیاز کردند .


در خاتمه از حاضران پذیرایی بعمل آمده و شرکت کنندگان از گروه قاجر برای این برنامه در کنار گرامیداشت یاد یک کوهنورد که بیانگر نوعی همبستگی در دنیای ورزش است ، تشکر کردند.

خبرگزاری کره حاضر در بیس کمپ و تعدادی از کوهنوردان از کل مراسم فیلمبرداری کردند.

بیشتر بخوانید
کوله پشتی به جا مانده …

HTML clipboard

همانگونه که در اخبار قبلی آمده تیم استین در مسیر کمپ ۱ به دو ۲ در دیواره کین شوفر یک کوله پشتی متعلق به تیم ایران را که در جریان صعود سال گذشته بجا مانده ، پیدا کرده اند که عکس کوله را با محتویات آن در زیر مشاهده می کنید.

 

 

بیشتر بخوانید