مراجعه کنندگان محترم سایت : عمده دلیل تاخیر زمانی در ارائه مطالب بخصوص در رابطه با حادثه نانگاپاربات این می باشد که ما سعی داریم بدور از شتاب زدگی و با دور شدن از واکنش های احساسی و زودگذر ، نقدها و نظرات خود که بسود کوهنوردی باشد مطرح کنیم که یکی از لازمه های این موضوع تحمل چند روز سپری شدن از هر اتفاق است با این وصف ایراد مطرح شده توسط برخی از دوستان را پذیرفته و سعی در اصلاح معقول آن خواهیم داشت
روی سخن سامان های بعدی با انجمن کوهنوردی
دوشنبه ۲۳/۱۰/۸۷ در محل باشگاه دماوند یک بار دیگر عکس و فیلم های صعود تیم نانگاپاربات به نمایش گذاشته شد تا به زعم برگزارکنندگان جلسه به تردیدهای ایجاد شده در خصوص عدم صعود به قله پاسخ داده شود . ولی آنچه در این جلسه ارائه شد چیزی جدید نبود که بتواند تردیدهای ایجاد شده را برطرف کند در نتیجه همچنان اشکالات مطرح شده بدون پاسخ مانده است . این مسئله بهمراه مشکل اصلی این تیم یعنی رها کردن همنورد خود در ارتفاع ۷۸۰۰ متری بهمراه تناقض گوییها و ابهامات ، کارنامه بسیار تیره و تاری را برای این صعود و حامیانش (انجمن و باشگاه دماوند) رقم زده است . وبدون شک با این شیوه برخورد با موضوع خروج از آن محال است . جالب اینکه برخی همچنان چشمان خود را بسته و با واقعیت گریزی و با تکیه بر طناب پوسیده خود فریبی به صحنه می آیند . در این جلسه به ارزشهای صعود اشاره می‌شود و دیگران را متهم به ندیدن و باور نکردن می کنند در حالیکه ساده ترین ، ملموس ترین و دردناک ترین صحنه این صعود یعنی رها شدن و تنها ماندن یک همنورد را از یاد می برند و حتی حاضر نیستند نیم نگاهی هم به اشکالات روشن تیم داشته باشند ونادیده می گیرند که بزرگترین حرکت ضد ارزشی در این صعود اتفاق افتاده است . از طرف دیگرعملکرد انجمن کوهنوردان قابل توجه است که در چند مقطع با انتشار بیانیه ای به صحنه آمده است و بیشتر از آنکه دغدغه رشد کوهنوردی را داشته باشد ظاهر شدن در نقش سخنگو وتبعیت از تیم نانگا را دنبال کرده است و حتی یک بار هم این جرات و شهامت را نشان نداده که بعنوان مرجعی مستقل و مردمی _ به زعم خود _ به اشکالات این تیم در خلق حادثه اشاره کند در بیانیه جدید خطاب به سرپرست و مدیر فنی تیم پس از تبریک و تشکر معمول در بیانیه های انجمن در بخش میانی عنوان کرده « … سایه ی غم انگیزی که درگذشت زنده یاد سامان نعمتی بر این صعود انداخت ، مانع از آن شد که شادمانی شایسته ای در این رویداد مهم داشته باشیم . در حالی ، این خسران جبران ناپذیر فرصتی شد تا یک بار دیگر ، جلوه هایی از نقد دل سوزانه را در کنار ایرادگیری های غیر اصولی ببینیم و از این رهگذر بر دانش و تجربه ی خود بیافزاییم . برخورد شما با منتقدان و معترضان که تقریبا در همه جا با متانت همراه بوده و حضور مسئولانه در نشست های پرشمار برای پاسخگویی به این افراد ، نمود برجسته ی دیگری از ارزش های برنامه نانگاپاربات است …» که حکایت از آن دارد که انجمن ناراحت است از اینکه بدلیل سایه غم انگیز ناپدید شدن سامان نعمتی نتوانسته اند مراسمی در خور داشته باشند و دیگر کاری به این ندارد چرا اینگونه حادثه ای باید اتفاق بیافتد و بجای اظهار تاسف برای قربانی شدن یک کوهنورد ،برای نداشتن مراسم شادمانه متاسف است و نمی گوید چراباید یک همنورد در غربتی همیشگی بماند . به نقد های دلسوزانه و غیر اصولی اشاره کرده است . که باید از دست اندرکاران انجمن پرسید ، شما که همه ایرادات و نقدها را غیر اصولی می دانید . منظورتان از نقد دلسوزانه چیست ؟ حداقل شما بعنوان مرجعی مدعی پیشروبودن در کوهنوردی مستقل به نقد دلسوزانه می پرداختید تا دیگران یاد بگیرند که نقد دلسوزانه چیست . شاید منظور از نقد دلسوزانه همان تعاریف پیوسته انجمن و باشگاه دماوند است ! آیا تا بحال به این فکر بوده اید در راهی گام بردارید که قفل سکوت و تناقض گویی تیم شکسته شود .مسلم است که نه ! لذا تا بحال چیزی از انجمن محترم بعنوان نقد نشنیده ایم پس لطفا تا زمانی که خود انجمن در مورد نقد از نوع دلسوزانه اش و مطابق با عرف جامعه قدمی برنداشته در مورد نقد کمتر اظهار نظر شود بهتر است . لابد در خلوت جمع های خود به آن می پردازید اما امروز بحران این صعود در سطح جامعه مطرح است نقد در خلوت و حرف های درگوشی دردی را دوا نمی کند نکته دیگر تلاش برای خلق افتخاری جدید و عجیب برای تیم نانگااست و آن صادر کردن حکم متانت ، نقدپذیری و حضور مسئولانه برای تیم نانگا است و معلوم نیست با کدام ملاک عملی و عینی از عملکرد این تیم به این یقین رسیده اند . و جالب اینکه مستند ترین طرح کننده مسائل شخصی و دامن زدن به برخورد خارج از عرف در مورد مخالفان به همین تیم برمی گردد که در سایت شان خود نمایی می کند و باز انجمن محترم معلوم نمی کند که این تیم چگونه می خواهد راهگشای صعود های نو و کم سانحه باشد . لابد تنها با به به و چه چه و چشم پوشی از همه آن اشتباهات و تناقض گویی ها که چندین ماه است که بارها و بارها گفته می شود اما دریغ از پاسخ و تلاش برای اصلاح. و شاید تنها چیزی که ازمتن عملکرد های باشگاه دماوند و انجمن بتوان بیرون کشید این باشد که انجمن و باشگاه و تیم نانگا و همه هم فکرانشان در مورد صعود به نانگاپاربات در گروه خوب ها و دیگران اعم از ریز و درشت در گروه بدها قرار دارند . و همیشه بیاد داشته باشیم مهمتر از تصور خود در مورد عملکرد مان ، برداشت دیگران اهمیت دارد و شما انجمن یان عزیز همواره این پیام را رسانده اید که از همه برتر هستید . این قصه تلخ را هنگامی شاهد هستیم ، که انجمن کوهنوردی ایران بر اساس ماهیت و ظرفیت ، رسالتی بس بزرگتر ازاین نوع عملکرد فعلی دارد . این انجمن ظرفیت فراگیر شدن در تمام کشور را دارد و به تعبیری متعلق به همه کوهنوردان ایران زمین است نه چند نفر …. ولی متاسفانه از آنجا که این انجمن امروز اسیر محدودیت ها و منافع گروهی قلیل شده است باید روندی تحلیلی را پذیرا باشد . مگر اینکه شما بزرگوارانی که امروز در صدر انجمن جای گرفته اید باور کنید که این انجمن متعلق به همه کوهنوردان است و متناسب با این باور گام بردارید و به مرجعی فراگیر در هر حادثه و برنامه مبدل شود که تنها به منافع مشترک و بلند کوهنوردی و جامعه روبه توسعه ایران زمین می‌نگرد .و به یکی از بزرگترین خلاء ها در کوهنوردی ایران خاتمه داده شود . به امید آنروز ، که بدون شک برای رسیدن به آن ، باید براساس اصول انسانی جنگید .
دیدگاهتان را بنویسید