زنجیره ی مباحث سرپرستی:
مهارتهای ضروری برای راهبری تیم، بی شمارند. برخی از این مهارتهای عمده و کلیدی و برخی دیگر در مقایسه با آنها، کم اهمیت تر هستند. از مهمترین مهارتهایی که راهبر باید واجد آنها باشد، می توان به موارد زیر اشاره کرد:
برنامه ریزی: یکی از مهمترین مسئولیت های راهبر، برنامه ریزی دقیق برای مراحل گوناگون صعود است. در واقع برنامه ریزی، پاسخ دادن به پرسشهایی از این دست است: به کجا …؟ کی …؟ چگونه …؟ با چه چیزهایی …؟ با چه کسانی …؟ چند نفر …؟ و …
مهمترین موارد را در ادامه مطلب بخوانید….
ارتفاعات آغچه دربند(قروه)
موارد زیر، مهمترین ویژگیهای یک برنامه ی خوب هستند
دارای انعطاف لازم برای سازگاری با تغییر شرایط
دارای یک فرآیند پیوسته که تا پایان برنامه، ظرفیت حّک و اصطلاح را حفظ نماید.
قادر به حلّ مشکلات ضمن صعود
هموار کننده ی راه برخورد با رخدادهای پیش بینی نشده، توسط اعضای گروه
سازماندهی: راهبر باید بتواند جایگاه و مسئولیت هر یک از اعضای تیم را در راستای دست یابی به اهداف تیم تعیین نماید. او باید حتی الامکان مسئولیتها را به اعضا واگذار نماید تا ضمن مشارکت دادن آنها در برنامه ریزی و اجرای صعود، از درگیرشدن در پیچ و خم کارهای جاری پرهیز نماید. در مرحله سازمان دهی، بسیاری از مسئولیتها را می توان به اعضا واگذار کرد. سازماندهی حمل و نقل تیم، پروانه ی صعود، امور مالی، مواد غذایی، لوازم و تجهیزات تیم و … از آن جمله اند.
تصمیم سازی: مهارت تصمیم سازی (و نه تصمیم گیری) سنگ بنای مهارتهای راهبر است. تصمیم سازی به معنی شرکت دادن اعضاء در روند تصمیم گیری و کمک به آنها برای رسیدن به تفاهم و اجماع است. البته در صورت عدم تفاهم، تصمیم گیری نهایی حق راهبر است. بدیهی است راهبر باید دلایل تصمیماتش را برای اعضاء توضیح داده، نظر موافق آنان را جلب نماید. در ضمن در روند تصمیم گیری، ایمنی اعضای تیم مهمتر از هر چیز دیگر _ از جمله اهداف تیم است. مهمترین دستاورد تصمیم سازی، بهره گیری از دانش و توانایی اعضای تیم برای حل مشکلات می باشد.
وارسی: نظارت و وارسی مداوم، از مهارتهای مهم راهبر است. راهبر باید بر کارکرد اعضاء تیم نظارت کند و مطمئن شود مسئولیتهایی که واگذار کرده است، بر زمین نمی ماند. وارسی شامل وضعیت اعضاء، لوازم و تجهیزات تیم نیز می گردد.
مشاهده گری: راهبر باید پیوسته در حال مشاهده ی دقیق محیط و اعضای تیم باشد. توجه به نشانه های غیر گفتاری حاکی از حال روز اعضاء و همچنین گفتگو کردن با آنها و پرسیدن سوالهای ضروری، بخشی از این مشاهده گری است. توجه به تغییرات آب و هوا، دما، باد، بارش و دشواری مسیر نیز بخشی از مشاهده گری نسبت به محیط است. در نتیجه مشاهده گری دقیق راهبر می تواند، پیش از آنکه شرایط او را وادار نماید، تصمیم درست و مناسب بگیرد.
رفتار تیمی: راهبر باید با اعضای تیم همکاری کند و حس همکاری را در آنها تقویت نماید. یکی از مهمترین کارهای او تقویت کارتیمی برای غلبه بر مشکلات و تنشهای احتمالی است. حفظ انگیزه ی اعضاء و برقراری رابطه ی تفاهیم آمیز و دوستانه با همه اعضای تیم _ علیرغم تفاوتهایشان بخشی از رفتار تیمی راهبر است.
ارتباطات: واکنش مناسب به رفتارهای متفاوت اعضای تیم، از مهارتهای مهم راهبر است. او باید بتواند بصورت فعال و موثر به شخنان اعضاء گوش بدهد و انها را به اظهار نظر و سلیقه ی خود تشویق نماید. راهبر باید در هنگام بروز تنش، بتواند خود را جای اعضای تیم بگذارد و از دید آنها هم به موضوع نگاه کند. ارتباطات علاوه بر جنبه ی درون تیمی، وجه برون مرزی تیمی هم دارد. این بخش از ارتباطات، بویژه در صعودهای بلند اهمیتی خاص می یابد.
تحمل: راهبر باید کارسخت و چالش انگیز را تحمل کند و حتی از آن لذت ببرد. او باید خود را با تغییرات ناگهانی و فعالیت در شرایط مجهول، سازگار نماید. تصمیم گیری هدفمند در شرایط تنش زا و بحرانی و توانایی تبدیل تهدید به فرصت، از مهارتهای یک راهبر خوب است.
خودآگاهی: هر راهبری باید به تواناییها و بویژه محدودیتهای خود بخوبی آگاه باشد. درس گرفتن از تجربه های خود و دیگران، برای راهبر بسیار مهم است. راهبر باید دقیقا بداند شیوه و سبک راهبری وی چیست و گفتار و رفتارش چگونه بر اعضای تیم اثر می گذارد و چه پیامدهایی به بار می آورد.
مدیریت زمان: در کوهستان، ما مهمان هستیم نه میزبان! بخاطر رخدادهای غیر قابل پیش بینی، پایش زمان و مدیریت آن توسط راهبر از اهمیت ویژه ای برخوردار است. البته بهریگیری درست و هدفمند از زمان، هماره به معنی حرکت سریع و شتاب زده نیست. راهبر باید پیش از آغاز برنامه، جدول زمان بندی آن را تدوین نماید. او باید زمان لازم برای هر مرحله را برآورده کرده و مقداری زمان ذخیره نیز برای موارد پیش بینی نشده کنار بگذارد. برای صعود نهایی و همچنین برای مواردی که تقسیم و تفکیک تیم ضرورت می یابد، راهبر باید حتما «زمان بازگشت» را تعیین کرده و همه اعضاء را دی این زمینه توجیه نماید. برآورد زمان مورد نیاز، بیش از هر چیز به ترکیب تیم، آمادگی اعضاء، تجهیزات و شرایط محیطی بستگی دارد. پس بدیهی است در این مرحله نیز اعضای تیم باید مشارکت کنند تا دقت کار به حداکثر برسد.
دکتر ابوالفضل جوادی
دیدگاهتان را بنویسید