پس از ۲۱ سال از مرگ پیر بگین بدلیل سقوط در جبهه جنوبی آناپورنا و بازگشت رویایی ژان کریستف لافائل از این کوه و البته به فاصله دو هفته از صعود ماشین سوئیسی اولی استیک از مسیر نیمه کاره ایشان به آناپورنا، این بار دو کوهنورد و راهنمای شامونی توانستند از مسیر فرانسوی های صعود دیگری را بر روی آناپورنا صورت دهند.
پس از تجربه ناموفق سال ۲۰۱۰ در رخ جنوبی آناپورنا، متخصص مسیرهای نو بر روی ۷۰۰۰ متریها یانیک گرازینی و کوهنورد کاندیدای دو کلنگ طلایی ۲۰۰۳ و ۲۰۰۹ استفان بونوئیست موفق شدند در روز ۲۴ اکتبر به سبک آلپی بر فراز این کوه سترگ بایستند.
این دو در نیمه های هفته سوم سپتامبر وارد نپال شدند و ۳۰ سپتامبر خود را به کمپ اصلی این کوه رساندند. آنها برای هم هوای قله بی نامی را نزدیک رخ جنوبی آناپورنا III به ارتفاع ۶۱۰۰ متر صعود کردند. در روز ۱۰ اکتبر هم که اولی استیک موفق به صعود ۲۸ ساعته آناپورنا از رخ جنوبی شد، دو کوهنوردی فرانسوی قله بی نام دیگری را که ۶۵۰۰ متر ارتفاع داشت صعود کردند. آنها ۱۶ اکتبر وارد کمپ اصلی پیشرفته در جبهه جنوبی آناپورنا شدند و یک روز بعد صعود خود را آغاز نمودند.
شب نخست را در ارتفاع ۶۱۰۰ متر و دومین شب را در ۶۵۵۰ متری گذراندند. آن دو پس از یک روز استراحت در این ارتفاع روز ۲۰ اکتبر را به عبور از نوار صخره ای و در نهایت ۲۱ اکتبر را به صعود قله اختصاص دادند. با این حال بر خلاف تصورشان نوار صخره ای بیش از آنچه تصور می کردند زمان برد و روز ۲۳ اکتبر آنها توانستند بر آن فائق آیند و خود را به ۷۷۰۰ متر برسانند. در نهایت روز ۲۴ اکتبر در هوایی سرد و آفتابی، همراه با بادی ملایم توانستند به قله آناپورنا دست یابند.
پی نوشت: این دو در اکتبر ۲۰۱۰ نیز تلاش ناموفقی را بر روی آناپورنا صورت داده بودند. آنها برای هم هوایی آناپورنای جنوبی را صعود کردند و زمانی که قصد داشتند تا از طریق مسیر ژاپنی ها به قله این کوه دست یابند خرابی هوا، بارش برف و دشواری مسیر موجب بازگشت شان شد.
یانیک گرازینی
۲۰۰۵ نخستین صعود چمولونزوی شمالی ۷۲۰۰ متر و مرکزی ۷۵۵۰ متر
۲۰۰۷ پوموری چیش ۷۳۵۰ متر
۲۰۰۹ جنوبی نامجونگ ۷۱۴۰ متر
یانیک گرازینی راهنمای کوهنوردی از شامونی فرانسه است. وی ماکالو را از رخ جنوب شرقی صعود کرده و در اغلب برنامه های خود هم طناب کریستین تومسدورف بوده است.
استفان بونوئیست
راهنمای حرفه ای کوهنوردی از سال ۱۹۹۸ بوده از اوایل دهه نود سنگنوردی و یخنوردی می کرده و در مناطق آلپ و آمریکای جنوبی به فعالیت می پرداخته است. استفان بونوئیست در سال ۲۰۰۳ برای صعود طلایی ساگار ۶۹۰۴ متر کاندیدای کلنگ طلایی گردید و در سال ۲۰۰۵ عضو تیم فاتح چمولونزو بود. در سال ۲۰۰۹ برای صعود سال قبلش از مسیر جنوبی نوپتسه مجددا کاندیدای کلنگ طلایی شد.
ترجمه: رضا زارعی
منبع: www.explorersweb.com
با تشکر از وبلاگ رویای هیمالیا
دیدگاهتان را بنویسید