مختصری از فعالیتهای مرحوم استاد وارطان زاکاریان
با عرض تسلیت مجدد بابت در گذشت استاد وارطان زاکاریان از کوهنوردان برجسته و مربی پیشکسوت جامعه کوهنوردی کشور و آرزوی صبر وشکیبایی برای بازماندگان آن مرحوم ، مختصری از فعالیتهای ایشان بزبان خودشان را به نقل از فصل نامه شماره ۵۷ کوه بازگو می نمائیم.
من وارطان زاکاریان متولد ۱۳۱۸ میباشم .در سال ۱۳۴۴ پس از اتمام تحصیلات و گذراندن دوره های آموزشی پیشرفته در کشورهای خارج تدریس را در نیروی هوایی مرکز آموزش هواشناسی آغاز کردم وهنوز هم که چهل سال از آن روز میگذرد در دانشکده های نیروی هوایی، مرکز آموزش هوا شناسی،.دانشکده هوایی کشوری، هوا نیروز، مرکز آموزش خلبانی و بخش خصوصی تدریس میکنم. ۱۵ سال بیشتر نداشتم که صعود قله توچال را به همراه دوستان دبیرستانی مزه مزه کردم. چقدر شیرین و دلچسب بود روز ۲۶ مرداد سال ۱۳۳۳ که طعم نا متناهی این موفقیت را چشیدم. به طوری که هنوز بعد از ۵۵ سال لحظه لحظه اش در ذهن و جانم باقی است.در شهریور سال ۱۳۴۱ با گروه سکادنا به سرپرستی آقای کرلو و دوستان دیگر : برادران احمدی ، میربابا و نوایی راهی دماوند شدیم .۸ سال از صعود من به توجال گذشته تود و در این سال ها قله های بسیاری را صعود کرده ودر کسب تجربه کوشیدم. برای صعود قله دماوند سه روز وقت لازم بود .در ۱۳ بهمن ۱۳۳۴ طی حکمی از سوی زنده یاد استاد رفعتی افشار، ریاست فدراسیون کوهنوردی وقت به عضویت کمیته تبلیغات در آمدم و از آن زمان رسماً در فدراسیون کوهنوردی شروع به فعالیت نمودم . در سال ۱۳۴۵ دوره مربی گری امداد و نجات کوهستان را زیر نظر پیتر هابلر که از مربیان و کوهنوردان برجسته اتریش بود گذراندم . در سال ۱۳۴۶ طی حکمی به سر پرستی کمیته صعودهای برون مرزی انتخات شدم و در تمام مدتی که با فدراسیون همکاری داشتم در حد توان کوشش نمودم تا به نحو احسن کارها را سامان داده و پیش ببرم وضمنا قدر دان کسانی باشم که مرا به اشکال مختلف یاری نموده اند .در سال ۱۳۵۲ حکم مربیگری گرفتم در سال ۱۳۸۵ مربیگری درجه یک و سپس حکم مربیگری پیش کسوتی را دریافت نمودم . در سال ۱۳۷۰ ودر زمان مهندس فیاض سرپرست روابط بین الملل فدراسیون کوهنوردی بودم و در این سال اولین دوره مربیگری سنگ نوردی با حضور مربی خارجی آلن بنر در مدت پانزده روز در بند یخچال بر گزار شد. از دیگر کارهایی که انجام شد مکاتبات اولیه برای حضور در اردوهای هیمالیا نوردی بود که انجامپذیرفت و آقایان اولنج و عباس جعفری در آن شرکت کردند .در آن زمان ایران در عضویت سازمان UIAA نبود. از همان زمان مکاتبات اولیه برای عضویت آغاز شد در زمان آقای آقاجانی به عضویت آن در آمدیم در دو دوره ریاست آقاجانی در فدراسین فعالیت داشتم و شاهد فعالیت ایشان بودم در اینحا بر خود فرض میدانم که از دوران ریاست ایشان در فدراسیون کوهنوردی به عنوان دوران درخشان و پر بار یادی کرده باشم . کوهنوردی راه رسم زندگی درست به من آموخت چگونه با طبیعت دوست باشم و با آن زندگی کنم . آموخت که همه را دوست داشته باشم وبرای دوستانم ارزش قایل شوم در طول زندگی ام دوستان خوبی داشته ام که در زندکی ورزشی و اجتماعی ام تاثیر گذار بوده اند . و اما از همه مهم تر توصیه ای دارم به دولت مردان، جوانان این مرز وبوم سرمایه های پایان ناپذیری هستند که چنان چه برای آنان سرمایه گذاری شود از هر جهت آینده کشور را تضمین می نماید. هر کسی در هر جایگاهی موظف است به برنامه ریزی پرداخته و در این راستا تلاش نماید .
ابراهیم فرجی پور
منبع: کوهنوردان سایپا
دیدگاهتان را بنویسید