شش نفر از اعضای هیئت و گروه قاجر در تاریخ ۲۰ خرداد ۱۳۹۰ به قله ۳۵۸۰ متری یخچال همدان صعود نمودند.
گزارش برنامه
طبق برنامه تدوین شده سه ماهه اول سال ۹۰ ، روز پنجشنبه ۱۹ خرداد با ۵ نفر از اعضای هیئت و گروه قاجر ساعت ۱۳:۵۰با ماشین شخصی به سمت همدان حرکت کردیم.
ساعت ۱۵:۱۵ به روستای مراد بیگ که در جنوب شهر همدان قرار دارد، رسیدیم و ماشین را در پارکینگی که در میدان روستا بود گذاشته و ساعت ۱۵:۳۰ به راه افتادیم.
دره مراد بیگ روستایی است پر آب با باغها سر سبزو انواع درختان میوه که در طول دره ای طویل قرار گرفته است.
از همان ابتدا طبیعت زیبای منطقه ما را مجذوب خود نمود.
رودخانه ای که از چشمه فرشه (فرشته) سرچشمه می گیرد از جنوب روستا می گذرد و خانه های آبادی در کنار آن قرار دارند.
در جنوب رودخانه (سمت چپ) روستای کوچک سیلوار واقع شده که راه عبور آن از روستای دره مراد بیگ می باشد.
پس از رسیدن به میدان دره مراد بیگ از کوچه پهن و اصلی روستا حدود ۱۰۰ متر که بالا رفتیم به یک دو راهی رسیدیم. راهی پهن در دست راست و اصلی قرار داشت که به چشمه فرشه می رسد و کوچه سمت چپ در کنار رودخانه امتداد یافته و سپس به پلی میرسد که روی رودخانه بسته شده و راه سیلوار است.
دره چشمه فرشه تقریبا مستقیم و دارای شیب ملایم می باشد. نیمی از مسیر را از میان کوچه باغهای روستا پیمودیم که در این فصل (بهار) بسیار دیدنی بود.
پس از پیمودن ساعتی به محلی که چند اتاقک و آغل سنگی داشت، و خانه ییلاق نام دارد، رسیدیم. در سمت چپ خانه ییلاق در آنسوی رودخانه دره ای است که راه صعود به قله یخچال است و سمت راست خانه ییلاق مسیر قله کمر لرزان می باشد.
ما به مسیر خود در دره،که شیب ملایم داشت، ادامه دادیم ودر وسط رودخانه به چشمه ای زیبا رسیدیم که روح و روان هر خسته دلی را نشئه ای تازه می بخشید.اطراف آن چشمه جای چادر زدن و اتراق کردن می باشد.
مسیر خود را از کنار رودخانه ادامه دادیم و به «هزار پیچ» رسیدیم که شیب آن حدود ۴۵ درجه است. پس از پیمودن «هزار پیچ» وعبور از آخرین خانه سنگی، به یال سمت راست دره رسیدیم که از سمت غرب،به خط الراس وصل می شد و از سمت شرق به تخت رستم (بزرگترین تخت و چمن زار ارتفاعات الوند) می رسید. این یال به «گاوبر» معروف است که انتهای آن در زمستان بزرگترین نقاب برفی الوند را تشکیل می دهد. این نقاب روی خط الراس مرکزی قرار دارد. در شمال نقاب برفی (به سمت چشمه فرشه) دره ای دیگر قرار دارد که چشمه سنگ سفید در آن واقع شده است.
روبروی آخرین خانه سنگی، سه جانپناه وجود داشت.بعد از این جانپناه ها،به مسیر پاکوب رسیدیم که شروع شیبهای تقریبا تند تا پناهگاه بود. ساعت ۱۹:۴۰ وارد پناهگاه شدیم.
ورودی پناهگاه جا کفشی داشت ویک اتاق طبقه پایین و اتاق دیگر در طبقه دوم که به وسیله سه پله جدا می شد، وجود داشت. آنجا واقعا تمیز و مرتب بود.
کوله ها را آنجا گذاشتیم و با خوردن چای رفع خستگی نمودیم. حدود نیم ساعت بعد، باران شدید همراه با رعد و برق شروع به بارش نمود. ساعت ۲۱ شام خورده سپس بعد از ساعتی خوابیدیم.
صبح ساعت ۶ بیدار شدیم و با خوردن مختصر صبحانه ای ساعت ۶:۴۵ به سمت قله حرکت نمودیم. ابتدا باد شدیدی می وزید اما کم کم در طول راه از شدت آن کم شد. پس از پیمودن نیم ساعتی به یخچال زیر قله رسیدیم البته برف آن در اثر بارش باران تقریبا نرم شده بود. سرپرست گروه با سرقدمی، برف کوبی می کرد سپس بقیه ما پشت سر او می رفتیم.در مسیر زیر قله دست به سنگ شدیم و ساعت ۷:۴۰ به قله ۳۵۸۰ متری یخچال که بلندترین قله همدان است، رسیدیم.
قله یخچال روی خط الراسی قرار دارد که ادامه این خط الراس از سمت جنوب شرقی به کلاه قاضی،که آخرین قله رشته کوه های الوند است، می رسد. از قله یخچال یالی به سمت غرب کشیده شده که در دشت شرقی قله خان گرمز و روستای سرکان(سنجوزان) می باشد. این یال در نقشه ها «گاوبر» و در اصطلاح کوهنوردان «اردک مردک» نامیده می شود.
بعد از گرفتن چند عکس و خوردن مقداری تنقلات ساعت ۸:۱۵ به سمت پایین حرکت کردیم. مسیر برگشت را هم از یخچال دیگری عبور کردیم و پس از نیم ساعت به پناهگاه رسیدیم. صبحانه را بیرون پناهگاه روی سکو صرف نمودیم. آنجا با آقایی به نام حمید آشنا شدیم که نهایت کوشش را جهت تمیزی پناهگاه بر عهده داشت و با عشق و شور فراوان این کار را انجام می داد.
ساعت ۹:۳۰ به سمت پایین حرکت نمودیم. وجود چشمه های زیبا و صدای دلنواز رودخانه های پر آب، در تمام طول مسیر،جانبخش روح و روانمان بود. ساعت ۱۲به پارکینگ روستای دره مراد بیگ رسیدیم و با ماشین شخصی خود به قروه برگشتیم.
تاریخ اجرای برنامه: ۱۹ و ۲۰ خرداد ۱۳۹۰
شرکت کنندگان آقا: عبدالله سنگین آبادی، اصغر رضایی، مهدی لقایی، چنگیز اردلان (سرپرست)
شرکت کنندگان خانم: لیلا صالحی، مهشید الماسی
دیدگاهتان را بنویسید