این عنوان پستی است از رامیار به مناسبت صعود حمید دهقان، کوه نورد کرد،
و ببینیم حمید دهقان بر فراز اورست چه کرده است:
انگار این جمله که می گویند بالای ۸۰۰۰ متر انسانیتی وجود ندارد در اعماق افکار جامعه ی کوهنوردی ایران ریشه دوانیده است و خیلی ها مفهوم انسانیت را به فراموشی سپرده اند ! اما بدانید که صعود ۶ یا ۱۰ یا ۱۴ قله ی ۸۰۰۰ متری با رد شدن از روی جسد همنوردان و با فراموش کردن مفهوم انسانیت هیچ ارزشی ندارد . و دیر زمانی است که برای من این کلکسیون های ۸۰۰۰ متری بی ارزش شده است کلکسیونی که بوی نفرت می دهد و بوی نا جوانمردی می دهد و بوی حقارت …
حمید دهقان ثابت کرد دست یافتن بر قله ی ۸۰۰۰ متری و بلندترین آن به راحتی امکان پذیر است اما به جامعه ی کوهنوردی که در شهوت صعود است نشان داد خیلی ها عمیق ترین مفهوم صعود را هنوز نفهمیده اید و نشان داد که می شود در بلندای ۸۸۴۶ متری بود و کودکان سرطانی را فراموش نکرد !
با عملش نشان داد می شود در بالای ۸۰۰۰ متری انسان بود و قلبت برای انسانیت بتپد !
صعود کوهنوردان به تمامی قلل ۸۰۰۰ متری هیچ افتخاری ندارد اما مادامی می توان برای آن افتخاری متصور شد که مفهومی عمیق از انسانیت در کالبد ان دمیده شده باشد . حمید دهقان رفت و ثابت کرد در آن بلندا هم می توان قدر دان بود و از یاد نبرد اخلاق و جوانمردی اوراز ها را و فهماند می توان اشک گوشه ی چشم کودکان سرطانی را هر لحظه در دلهایتان زنده نگه دارید و برایشان در ان اوج ارزوی بهبودی کرد !
باید بر دستان و پاهای انسان بزرگمنشی چون حمید دهقان بوسه زد نه برای فتح اورست بلکه برای انسان بودن و انسان ماندنش در ان بلندای جهان !
دیدگاهتان را بنویسید