طبق برنامه زمانبندی شده شش ماهه دوم باشگاه قاجر، مورخ سیزدهم مهرماه پنج نفر از اعضای باشگاه قاجر موفق به صعود قله سهیل، مرتفع‌ترین قله دالاخانی از ارتفاعات شهرستان سنقر و کلیایی شدند.
نفرات شرکت کننده در برنامه:
آقایان محمدرضا جلالی، خلیل هادی‌پور، حسین عربیان، محمد میرانی (سرپرست) و علیرضا میمنت (مسئول فنی)
پس از عبور از شهرهای دزج و سنقر، مقصد روستای قوریچای بود. برای دسترسی به این روستا می‌توان از نرم‌افزارهای مسیریابی استفاده کرد، اما گزارش زیر نیز می‌تواند راهنمای خوبی باشد. پس از خروج از شهر سنقر و ورود به محور بیستون، حدود ۵ الی ۶ کیلومتر بعد از شهر، با عبور از دو تابلو که راهنمای روستاهای گزنه‌له و تازه‌آباد هستند، و قبل از رسیدن به شهرک صنعتی سنقر، تقاطع فرعی روستای قوریچای در سمت چپ قرار دارد. محور دسترسی به روستا آسفالت با کیفیت مناسبی است. اولین روستای واقع در این محور قوریچای است که خودروها در آنجا پارک شدند.
پس از آخرین منزل مسکونی و در سمت راست، جاکِرمنی روستائیان قرار دارد. با عبور از جاکرمنی، یک راه خاکی وجود دارد که به دو دره منتهی می‌شود. دره سمت چپ موسوم به دره مصطفی، مسیر صعود است و پس از پایان راه، مسیر پاکوب کاملاً نمایان می‌شود. تیم ساعت ۶ به روستا رسید و حرکت پیاده خود را از طریق دره مصطفی با سرقدمی آقای خلیل هادی‌پور آغاز کرد.
پس از حدود یک ساعت به بالای یال رسیدیم. مسیر پاکوب کاملاً مشخص بوده و به سمت راست چرخش دارد و به دره‌ای دیگر به نام برزانک منتهی می‌شود. در فصل زمستان که پاکوب مشخص نیست، باید در بالای اولین یال به سمت راست چرخش نمایید. دره برزانک کاملاً مشخص است.
در میانه راه دره برزانک، اولین تابلو با رنگ زرد نمایان می‌شود که مشخصه خوبی است. در بالای یال انتهای دره برزانک، دومین تابلو زرد نصب شده است و مسیر پاکوب کاملاً مشخص است که به سمت چپ چرخش می‌کند. در این قسمت مسیر به‌مدت حدود ۵۰۰ متر صاف و هموار است و سپس شیب کوه که کمی تندتر است، آغاز می‌شود.
با ورود به شیب کوه، سومین تابلو زرد رنگ بالای یال قابل رویت است. در کنار سومین تابلو، پناهگاه نمایان می‌شود و قبل از پناهگاه، ساختمان سرویس بهداشتی نیز قابل مشاهده است. مسیر پاکوب پس از تابلو سوم به پناهگاه ختم می‌شود.
چنانچه هدف صعود مستقیم به قله باشد و نیازی به توقف در پناهگاه نباشد، حدود ۱۰۰ متر پس از تابلو، شیب سمت چپ به قله سهیل منتهی می‌شود و مسیر مشکل خاصی ندارد. تیم ساعت ۹ به قله ۳۳۵۰ متری سهیل رسید و صبحانه در قله صرف شد.
پس از صعود به مرتفع‌ترین قله دالاخانی، برگشت از همان مسیر آغاز و برنامه در ساعت ۱۳:۳۰ در روستای قوریچای خاتمه یافت.
منطقه دالاخانی منفرد بوده و به رشته‌کوه خاصی متصل نیست. مسیرهای متعددی برای صعود وجود دارد که همگی به پناهگاه ختم می‌شوند و فاصله زمانی پناهگاه تا قله نیم ساعت است. پناهگاه در ارتفاع ۳۰۹۵ متری از سطح دریا و در جنوب غربی قله قرار دارد.
پناهگاه شامل یک راهرو، دو اتاق ۱۲ مترمربعی و یک اتاق ۷ مترمربعی است و ظرفیت اسکان حدود ۴۰ نفر را داراست. در ۱۰۰ متری شمال پناهگاه و در کنار سرویس بهداشتی، چشمه‌ای به نام “کانی سهیل” وجود دارد که آب شرب قابل تهیه است. در طول مسیر چشمه دیگری وجود ندارد؛ بنابراین توصیه می‌شود کوهنوردان در ابتدای صعود، آب کافی همراه داشته باشند. در فصول گرم سال هر فرد حداقل به ۳ لیتر آب نیاز دارد.
مسیر صعود از طریق روستای قوریچای به دلیل شیب تند، در فصل زمستان بهمن‌گیر است و مناسب نیست. برای فصل زمستان، مسیر روستای تینمو مناسب‌تر است.
مختصات جغرافیایی قله دالاخانی عبارتند از: ۳۴.۶۸۸۱ شمالی و ۴۷.۶۳۰۸ شرقی.
گونه‌های جانوری منطقه شامل خارپشت اروپایی، خارپشت گوش‌بلند، موش پوزه‌خرطومی، دندان‌سفید، خفاش نعل‌اسبی، گرگ، شغال، روباه، خرگوش، گورکن، خوک، بز کوهی و گوسفند وحشی است.
تهیه‌کننده گزارش: علیرضا میمنت
دیدگاهتان را بنویسید