در برنامه های کوهنوردی بعضی مواقع شرایطی پیش می آید که ممکن است ناگزیر باشید مدت زمانی در شب پیمایش داشته باشید ولی همیشه سعی کنید طوری برنامه ریزی نمائید که صعود و اجرای برنامه شما در طول روز به پایان برسد و قبل از تاریکی هوا به نقطه استقرار کمپ یا انتهای برنامه رسیده باشید، چرا که پیمایش در شب می تواند خطرات بسیاری را برای شما و گروه همراهتان به وجود آورد. ولی اگر در شرایطی قرار گرفتید که تصمیم پیمایش مسیری در شب داشتید موارد زیر را اجرا کنید تا از ایمنی بیشتری برخوردار باشید….
۱_پیمایش در شب تجربه و توان خاصی را می طلبد که باید از آن برخوردار باشید . تجربه و توانایی های گروهتان را بسنجید آیا توان پیمایش و تجربه کافی برای این کار را دارند یا خیر.اگر کوچکترین شکی در این کار دارید از انجام آن خودداری نمایید.
۲_بررسی امکانات گروه برای پیمایش در شب (پوشاک مناسب ، آب ، غذا ، امکانات کمپ اضطراری ، چراغ قوه و باطری اضافه ، نقشه ، قطب نما و … )
۳_سازماندهی کردن گروه . هر شخصی باید در گروه مسئولیتی داشته باشد و نسبت به آن توجیح باشد . برای هر چهار نفر یک سرپرست انتخاب کنید (این به این معنی نیست که از گروه جدا شوند) . در نهایت تمامی اعضای گروه باید در یک ستون منظم حرکت کنند.
۴_فاصله افراد از یکدیگر یک و نیم تا دو متر باشد و سعی شود در هیچ شرایطی اعضا از گروه جدا نشوند .
۵_عدم استفاده از لباسهای تیره رنگ در شب
۶_مراقب تغییرات وضع هوا باشید
۷_مراقب وضعیت روحی و فیزیکی افراد و وزن کوله های آنها باشید.
۸_مراقب صحیح بودن جهت پیمایش باشید.
۹-نفر اول گروه با نفر آخر گروه با علائم قراردادی با همدیگر در ارتباط باشند، این کار را با سوت می توان انجام داد. به عنوان مثال : نفر اول یک سوت می زند و نفر آخر با یک سوت جواب او را می دهد و می تواند معنایش این باشد: “به صعود ادامه دهید وضعیت عادی است”. نفر آخر دو سوت می زند معنایش این است: “کمی آهسته تر حرکت کنید، سرعت حرکت زیاد است”. و سه سوت توسط نفر آخر بدین معناست که : “در گروه مشکلی وجود دارد، در اولین جای مناسب توقف کنید”. بدین ترتیب نفر اول و نفر آخر با هم ارتباط دارند (این یک روش پیشنهادی است، می توانید از روشهای دیگر مثل نور دادن با چراغ قوه استفاده کنید). هدف این است که ارتباط بین نفر اول و آخر وجود داشته باشد.
۱۰_بررسی چراغ قوه ها ی خود و تعویض باطری های کهنه و نصب آن بر روی پیشانی . سعی کنید در زمان نیاز از آن استفاده کنید.
۱۱_اگر چراغ قوه شما روشن است سعی کنید نور آن را در چشم دیگران قرار ندهید زیرا دید آنها را کم می کند و مدت زیادی طول می کشد تا چشم آنها به محیط کم نور عادت کند.
۱۲_عدم استفاده از تمامی چراغ قوه های گروه در یک زمان زیرا ممکن است به نور احتیاج پیدا کنید و دیگر باطری ها انرژی کافی نداشته باشند. (در صورت مهتابی بودن هوا می توان از نور ماه استفاده بیشتری نمود.)
۱۳_در شب دید کم است و راه کوهستان همیشه ناهموار، کاملا مراقب جلوی پای خود، شاخه درختان و شیب منطقه باشید. کوچکترین غفلتی در این کار ایمنی شما را به خطر می اندازد.
۱۴_شب هنگام هوای کوهستان بسیار سردتر از روز است و باد در شب با سرعت بیشتری می وزد، در زمان استراحت کاملا خود را بپوشانید.
۱۵_در دسترس قرار دادن طناب های انفرادی خود
۱۶_خودداری از صعود و فرود سنگ ها و عبور از مسیرهای صخره ای
۱۷_از باتون استفاده کنید زیرا با این وسیله ضمن ایجاد تعادل در حرکت می توانید تا حدی پستی و بلندیهای جلوی مسیر را شناسایی کنید.
۱۸_در پوشش مخصوص قرار دادن هر گونه وسیله ای که در بیرون کوله قرار دارد، مخصوصا کلنگ و و ابزار های دیگر که دارای لبه های تیز هستند زیرا ممکن است به نفرات پشت سر آسیب برساند.
۱۹_ در شب احتمال حمله حیوانات وجود دارد، از همدیگر جدا نشوید.
۲۰_پرهیز از صعود شبانه در دهلیزها _شکاف ها_دره ها و پرتگاه ها و معابر صخره ای و سنگی و حاشیه رودخانه ها . حرکت از روی یال ها کمی پایین تر به جهت در امان ماندن از باد صورت گیرد و در فصل زمستان باید از صعود شبانه جدا بپرهیزید.
۲۱_در هر ۳۰ دقیقه به گروه شمارش دهید.
طریقه شمارش به شرح زیر است:
سرپرست به نفر اول اعلام می کند شمارش دهید، نفر اول به طوریکه فقط نفر دوم صدای او را بشنود، اعلام می کند “یک” ، نفر دوم به طوریکه فقط نفر پشت سر او صدای او را بشنود اعلام می کند “دو” و الی آخر تا شمارش به نفر آخر برسد و نفر آخر اعلام می کند به عنوان مثال “۱۲تمام” . اکنون باید شمارش به کلیه افراد گروه و نفر جلودار اعلام شود که بدین ترتیب است:
نفر آخر دست روی شانه نفر جلوتر خود قرار داده اعلام می کند “۱۲” ، نفر جلو به نفر جلوتر خود اعلام می کند “۱۲” ، تا این شمارش به نفر اول برسد. به این گونه کلیه افراد گروه و نفر اول متوجه می شوند که گروه ۱۲ نفر می باشد.
۲۲_نشانه گذاری:
در پیمایش ها بهتر است مسیر را نشانه گذاری نمایید. این حرکت جهت حرکت گروه را برای دیگران مشخص و می تواند در برگشت مسیر کمک فراوانی به گروه نماید.
از نشانه گذاری در معابر کوهستانی در برف ،جنگل ،کویر و …می توان استفاده کرد.
برای نشانه گذاری از سنگ چین کردن، ایجاد فلش با قطعات سنگ به طوریکه نوک فلش جهت حرکت را نشان دهد، پرچم گذاری، نصب قطعات پارچه ای رنگی (نارنجی فسفری، قرمز فسفری، زرد فسفری)و دیگر امکانات استفاده شود.
در زمان پرچم گذاری و نصب قطعات پارچه ای بهتر است روی آن را شماره گذاری نمایید و به ترتیب شماره از آنها استفاده کنید و آنها را در جای خود محکم کنید.
جهت ایجاد نشانه ها از بلندیها و نقاط تیز استفاده کنید تا از زوایای مختلف قابل دید باشد. برای نشانه گذاری در شب از وسایل و پارچه های شب رنگ که با نور چراغ قوه به خوبی دیده می شوند استفاده کنید.
در نشانه گذاری ها سعی کنیم به محیط طبیعی منطقه صدمه وارد نشود و در برگشت آنها را جمع آوری کنید.
۲۳_چنانچه در زمان پیمایش به جاده ای رسیدیم و قصد پیمایش در کنار جاده و یا عبور از عرض جاده را داشته باشیم به شکل زیر عمل می کنیم:
سعی می کنیم از سمتی از جاده حرکت کنیم که عبور وسایل نقلیه را از روبرو ببینیم، بدین ترتیب بهتر است از سمت چپ جاده حرکت کنیم. در زمان پیمایش در جاده بهتر است نفر آخر و نفر جلو گروه از چراغ های پیشانی که دارای سیگنا ل های اعلام خبر است استفاده کنند (هدلامپ های چشمک زن).
در زمان عبور از عرض جاده ابتدا گروه در کنار همدیگر قرار بگیرند، نفر اول و نفر آخر بعد از اینکه مطمئن شدند وسیله نقلیه ای در جاده رفت و آمد نمی کند با دادن علامت یا سوت اعلام کنند تا کل اعضا در یک زمان سریع از عرض جاده عبور کنند.
۲۴_تا آنجا که امکان دارد از پیمایش در شب خودداری کنید مگر اینکه واقعا ناگزیر به این کار باشید، در این صورت ایمنی را به طور کامل رعایت کنید.
۲۵_عدم استفاده از کلاه لبه دار در شب
منبع : گروه کوهنوردی ورکش
دیدگاهتان را بنویسید