باشگاه کوهنوردی، کوهپیمایی، غارنوردی و دره نوردی قاجر قروه کردستان

کی لوکلر، ۶۱ ساله سالمندترین خانمی است که توانسته تاکنون ۷ قله را فتح کند و وقتی از تجربیات شگفت‌انگیزش صحبت می‌کند انگار از ساده‌ترین کارهای روزمره سخن می‌گوید. «از سر اشتیاق کوهنوردی می‌کنم نه به قصد هدفی خاص حتی نمی‌دانستم پیرترین زن کوهنوردم.»
۷ قله‌ از بلندترین قله‌های جهان که این خانم موفق به فتح آنها شده قله کلیمانجارو در تانزانیا، دنالی در آلاسکا، البروز در روسیه، آکونکاگوا در آرژانتین، هرم کارستتر در اندونزی، اورست در نپال و ونیسون در آنتراکتیک است. ۲۳ می سال ۲۰۰۹ کی لوکلر اورست را فتح کرد. این خانم ۶۱ساله پس از فتح ۷ قله دومین زنی است که در این رده سنی موفق شده به ارتفاع ۲۹۰۳۵ متری صعود کند. «وقتی به قله رسیدیم، ابرها اطرافمان را احاطه کرده بودند و قادر به دیدن هیچ چیز نبودیم. فقط زمین دیده می‌شد. حس کردم روی سقف جهان ایستاده‌ام. به قدری جادویی بود که نمی‌توانم آن را توصیف کنم.» نکته جالب اینجاست که این خانم که همراه با همسرش در واشنگتن زندگی می‌کند تا ۵۱ سالگی هرگز کوهنوردی نکرده بود.
ماجرای کوهنوردی او را در ادامه مطلب بخوانید….

ماجرا از جایی شروع می‌شود که او داستان فتح کوه Rainier توسط پسرش که ۱۴ هزار متر ارتفاع دارد را برای یکی از دوستان تعریف می‌کند و دوست او وقتی اشتیاق او را می‌بیند از خانم لوکلر می‌خواهد در مدرسه کوهنوردی spokano اسم‌نویسی کند. کی لوکلر به پیشنهاد این دوست عمل می‌کند و تکنیک‌های کوهنوردی را می‌آموزد و نکته جالب اینکه در همین کلاس‌هاست که بر ترس خود از بلندی و ارتفاع غلبه می‌کند. «حتی فکرش را هم نمی‌کردم بعد از ۵۰ سالگی بخواهم از یک تپه بالا بروم چه برسد به کوه. همیشه از ارتفاع ترس داشتم. اول برای غلبه بر ترسم از کوه بالا رفتم اما حالا منافع بسیاری از کوهنوردی عایدم شده است.» در سال ۲۰۰۱ کی لوکلر همراه همسر و پسرش به آفریقا سفر کرده و قلبه کلیمانجارو را فتح کرد. بعد از آن بود که به پیشنهاد یکی از دوستان تصمیم به فتح ۶ قله دیگر گرفت. در ماه اوت سال ۲۰۰۲ قله البروز، در ماه ژانویه سال ۲۰۰۳ آکونکاگوا، در سال ۲۰۰۴ ونیسون و دنالی و در نهایت اورست را فتح کرد. بین فتح سایر قله‌ها و اورست تقریبا ۴ سال فاصله افتاد. دلیل آن هم ابتلای لوکلر به آریتمی یا نامنظمی ضربان قلب و همچنین بدی آب و هوا بود اما در نهایت لوکلر بر مشکلات فائق شد. لوکلر در مورد فتح آخرین قله می‌گوید: «وقتی به بالای قله اورست رسیدیم برخلاف تصور بسیاری از افراد به جای اینکه حمامی گرم بگیریم یا چیزی بخوریم به کمپ برگشتیم و کمی استراحت کردیم تا ۱۴ هزار متر به پایین برگردیم اما توفانی شدید گرفت که می‌توانست چادرها را از جا بکند. برخی از همراهانمان زخمی شدند و با هلی‌کوپتر به پایین بازگشتند. گروهی دیگر نیز به دلیل خستگی بسیار ترجیح دادند سوار هلی‌کوپتر شوند اما من و همسرم به جای پرداخت ۳ هزار دلار به هلی‌کوپتر تصمیم گرفتیم پیاده برگردیم. البته این به آن معنی نیست که ما خست به خرج دادیم. هر فردی از موفقیت یک تعبیر مختلف دارد. برای برخی‌ها پول درآوردن به معنی موفقیت است و اما برای من رسیدن به هدف به معنی موفقیت است.» کی لوکلر در یک خانواده ثروتمند متولد نشده است. او در شهر کوچکی تا ۱۰ سالگی زندگی می‌کرد تا آن موقع که پدرش کار مناسبی پیدا کرد و به اروپا آمدند. لوکلر تمام زندگی برای رسیدن به اهدافش تلاش کرده است و پیاده‌روی، شنا و دوچرخه‌سواری جزو برنامه‌های هفتگی‌اش است تا بتواند هم وزن و اندام خود را درحد متعادل نگه دارد و هم از بیماری‌ها دور باشد. متاسفانه یک سال پس از فتح آخرین قله لوکلر، با یک دوچرخه تصادف کرد و دچار آسیب‌دیدگی و چند شکستگی شد اما حتی این موضوع هم جلوی رسیدن او به اهدافش را نگرفته است. او برای شرکت در مسابقات Coeur dAlene در سال ۲۰۱۱ در حال آماده شدن است. امیدوار است بتواند ۱۷ ساعته مسابقه را به اتمام برساند و رکورد جدیدی ثبت کند.