باشگاه قاجر قروه کردستان
کوهنوردی، کوهپیمایی، غارنوردی و دره نوردی

۹۳/۹/۲۶

طبق هماهنگی قبلی روز چهارشنبه ساعت ۶:۳۰ اعضای گروه با یک دستگاه مینی بوس راهی کرمان جهت بازدید از کلوت های شهداد شدند. البته آقای مفاخری به همراه همسر و دخترشان با ماشین سواری ساعت ۱۲ ظهر حرکت کردند.

پس از عبور از شهرهای همدان، ساوه، قم، کاشان، اردستان، نائین ساعت ۲۳ به شهر یزد رسیده که همانجا با هماهنگی یکی از کوه نوردان یزدی(آقای انتظاری) سوئیتی را اجاره نمودند.

 93/9/27

کلیه اعضا ساعت ۵ صبح از یزد به سوی کرمان حرکت کرده و ساعت ۱۰:۳۰ به آنجا رسیدند و با هماهنگی آقای مفاخری با یکی از غارنوردان کرمانی( آقای امین ایرانمنش) در میدان مشتاق کرمان پیاده شده و از وقت باقی مانده استفاده نموده از آتشکده کرمان بازدید نموده سپس طبق قرار با سرپرست گروه کوهنوردی اماوند کرمان ساعت ۱۳:۳۰ در ترمینال قدیم حاضر شدند.

ساعت ۲:۳۰ از کرمان بسوی شهداد حرکت کردند که ابتدا از آب انباری که در روستای شهداد بود دیدن کردند

ورودی آب انبار

داخل آب انبار

محل کمپ

پس از صرف صبحانه و جمع کردن چادرها کلیه اعضا با اتوبوس ها راهی کلوت ها شدند. (کلیه مسیر آسفالت می باشد) 

سرپرست برنامه در ابتدا توضیحاتی را راجع به کلوتها و نحوه تشکیل آنها داده سپس حدود ۳ ساعتی از کویر را پیمایش نموده و از دیدن آن همه کلوت در کویر نهایت لذت را بردند.

ساعت ۱۲ به سمت کرمان حرکت کرده و ناهار را قبل از شهر ماهان صرف نموده و راهی باغ شازده در ماهان شدند وقتی آنجا رسیدند، هوا تقریبا تاریک شده بود.

باغ شازده

پس از باغ شازده  به زیارت آستانه مبارک شاه نعمت الله ولی در ماهان رفته سپس راهی کرمان شدند.

ساعت ۱۹:۳۰ به ترمینال قدیم کرمان رسیدند مینی بوس آنجا آماده بود و پس از گرفتن صورت حساب بعد از یک ساعت و نیم راهی قروه شدند.

۹۳/۹/۲۹

اعضای گروه قاجر و لیلاخ دهگلان(کردستان)

نکات قابل ذکر:

۱-مینی بوس برای مسیرهای طولانی مناسب نمی باشد 

2-جهت بازدید از مکان گردشگری مجوز های مورد نیاز همراه باشد. 

«شهداد» تا کرمان صد کیلومتر فاصله و تا شهر افسانه‌ای «کلوتها» ۴۰ کیلومتر فاصله دارد. این منطقه در بین زمین شناسان به یکی از «قطب های گرمایی زمین» معروف است. همین خشکی کویر ممکن است گردشگران را از اروپای سبز به ایران بکشاند.

در نزدیکی شهداد، «نبکا»‌ها (گلدانهای کویری) وجود دارد که گاه طول آنها به ۱۰ متر می رسد؛ در حالی که بلندترین نبکاهاى صحراهاى افریقا ۳ متر طول دارند.

شهر افسانه‌ای کلوتها ۱۱ هزار کیلومتر مربع وسعت دارد و فاصله اش با شهداد تنها ۴۰ کیلومتر است؛ و حدود ۲۰ هزار سال قبل، با فرسایش آبی و بادى، به وجود آمده است. در کویر شهداد، ۱۰۰ هکتار نمکزار به شکل جوشش تخم مرغی وجود دارد که در هیچ جاى دنیا مشابه آن نیست. در محدوده‌ای ۳۰ هزار کیلومتری، در دل لوت، هیچ حیاتی وجود ندارد. شاهد این ادعا جسد سالم گاوی است که در زمستان سال ۱۳۶۵ در کویر لوت تلف شده است. پس از گذشت ۱۵ سال از آن زمان، جسد این گاو – در حالی که براثر نور شدید آفتاب خشک شده بود – بدون هیچ تغییری پیدا شد.

«خبیص»، یا نام قدیم شهداد، درحاشیه غربی و دامنه شرقی کوهستان سیرچ واقع شده است. این ‌بخش در پای بلندترین کوههای این ناحیه، یعنی سیرچ و جفتان، قرار گرفته است و ارتفاع بلندترین قله آن به ۳هزار و ۹۹۰ متر می‌رسد.

قلل ارتفاعات این کوهستان تا اواخر اردیبهشت‌ ماه پوشیده از برف است؛ ‌از این‌ رو، آبهای فراوانی به طرف دشت جریان دارد .

در حاشیه غربی دشت لوت، جز در منطقه بم، هیچ ‌مکانی به این اندازه از آب دایمی برخوردار نیست. به نظر می‌رسد که از هزاران سال پیش، اطراف خبیص بزرگترین ناحیه برای تمرکز جمعیت بوده است.

شهداد در ارتفاع ۴۳۰ متری از سطح دریا قرار دارد. از سمت شرق فاصله آن تا دشت لوت حدود ۳۰ کیلومتر و مشرف به جلگه‌ای است به نام تکاب که بخش‌ اصلی خبیص را تشکیل می‌دهد.

آب دایمی شهداد از رودخانه «درختنگان» تأمین می‌شود. این رودخانه از ارتفاعات «هی‌نامان» سرچشمه می‌گیرد و از راه دره درختنگان عبور می‌کند؛ در مدخل تنگه «چهار فرسخ»، به طرف شمال منحرف می‌شود، سپس از طریق آبادی ابراهیم‌آباد به سوی لوت جریان می‌یابد. آب این رودخانه در زمستان فراوان و در تابستان کم می‌شود. در تنگه چهار فرسخ، شعبه‌ای از رودخانه درختنگان جدا شده و مستقیم رو به شرق، به طرف شهداد، جاری است.

شهداد کنونی به شکل مثلثی است که رأس آن به طرف دره «کناران» و قاعده آن به سمت شرق در حوزه تکاب قرار گرفته است و به کلوتهای موازی حاشیه لوت منتهی می‌شود. زمینهای شهداد تمام پوشیده از باغهای مرکبات و خرماست.

 باغ شاهزاده یا باغ شازده یکی از زیباترین باغ‌های تاریخی ایران محسوب می‌شود. این باغ در حدود ۴ کیلومتری شهر ماهان و حوالی شهر کرمان و در دامنه کوه‌های تیگران واقع شده و مربوط به اواخر دوره قاجاریه می‌باشد. این باغ با مختصات جغرافیایی۳۰ درجه و ۱ دقیقه عرض شمالی و ۵۷ درجه و ۱۷ دقیقه طول شرقی می‌باشد. ارتفاع این منطقه از سطح دریای آزاد ۲۰۲۰ متر است. این باغ مساحتی قریب به ۵/۵ هکتار دارد. دو مجموعه شرقی و غربی دارد. کوشک یا همان عمارت‌های آن بسیار زیباست و به صورت دو آشکوبه ساخته شده‌است و سر در آن از معماری خیلی زیبایی برخوردار است که آن را از سایر باغ‌های ایرانی متمایز و ممتاز می‌سازد. فواره‌های آن چشم هر بیننده‌ای را نوازش می‌دهد. این فواره‌ها که در طول باغ قرار دارند زیباترین فواره باغ‌های ایرانی هستند. زیرا سایر باغ‌های ایرانی کمتر فواره داشته‌اند و یا اگر داشته‌اند به این زیبایی نبوده‌اند. فواره‌های زیبای باغ شاهزاده بر اساس اختلاف ارتفاع و نه هیچ نیروی دیگری فعال هستند که این خود دلیلی بر هوش و ذکاوت مردمان کرمان زمین است. طول باغ شاهزاده کرمان ۴۰۷متر و عرض آن ۱۲۲ متر است. و بزرگترین و زیباترین باغ تاریخی ایرانی محسوب می‌شود. این باغ همه ساله و به ویژه در فصل تابستان و بهار شاهد بازدید تعداد بیشماری از گردشگران از نقاط مختلف کشور است که این باغ دیدنی و دلفریب را برای تماشا انتخاب می‌کنند واقع شدن منطقه در مسیر عبوری کرمان به بم و در مسیر جاده کهن ابریشم از عواملی است که این محل را برای احداث یک باغ اشرافی مناسب می ساخته است. باغ شاهزاده به گونه‌ای استقرار یافته که حداکثر استفاده از مناظر بدیع داخلی را به صورت زیر امکان پذیر می‌سازد: در بدو ورود، به ویژه در طبقه فوقانی سردر خانه به غیر از دیدها و مناظر بیرونی باغ، منظره چهارباغ و در جهت عکس آن منظره کوه را امکان پذیر می‌سازد. این مناظر عمده یعنی رؤیت حرکت آب، حوض ها و آبشارها هرکدام به نوبه خود تأکیدی بر محورهای عمود بر محور اصلی دارند و توأم با نظام گیاهی مناظر بدیع داخلی را ارائه می‌دهند.

این باغ ابتدا به دستور محمد حسن خان سردار ایروانی حاکم وقت کرمان ساخته شد و بنای درون آن بعداً توسط عبدالحمید میرزا ناصرالدوله حاکم کرمان طی یازده سال حکمرانی وی (۱۲۹۸ ه . ق تا ۱۳۰۹ ه. ق) ساخته شد و با مرگ وی نیز بنای آن نیمه تمام رها شد. گفته می‌شود وقتی خبر مرگ ناگهانی حاکم را به ماهان می‌برند، بنّایی که مشغول تکمیل سردر ساختمان بود تغار گچی را که در دست داشته محکم به دیوار کوبیده و کار را رها کرده و فرار نموده است. به همین علت جاهای خالی کاشی‌ها را بر سردر ورودی می‌توان دید. تاریخ بنای باغ ۱۲۷۶خورشیدی است.

این باغ از نمونه باغ تخت‌های ایرانی است و در زمینی مستطیلی شکل به مساحت پنج و نیم هکتار بنا شده و دارای سردر ورودی بسیار زیبایی است. بناهای باغ عبارتند از کوشک اصلی یعنی سکونتگاه دائمی و یا فصل مالک که در انتهای فوقانی باغ قرار دارد. سردر خانه در مدخل باغ به صورت بنایی خطی جبهه ورودی باغ را اشغال کرده و در دو طبقه بنا گردیده است. طبقه فوقانی دارای اتاق‌هایی است که برای زندگی و پذیرایی پیش بینی شده‌اند. سایر بناهای خدماتی باغ از حصار اصلی استفاده نموده و به صورت دیواری مرکب بناهای مختلف خدماتی را در نقاط مناسب در خود جا داده است. این باغ علاوه بر سردر، شامل عمارت شاه‌نشین و حمام نیز می‌باشد. در حال حاضر قسمت شاه‌نشین، به یک رستوران تبدیل شده و توسط بخش خصوصی اداره می‌شود.

شاه نعمت الله ولی در سال ۸۳۲ و به قولی ۸۳۴ ه.ق. در شهر کرمان درگذشت و در ماهان در میان باغی مدفون شد.

هستهٔ اولیهٔ این بنا گنبدی منفرد بود که در سال ۸۴۰ ه.ق. و به دستور «احمدشاه دکنی» ساخته شد و به‌تدریج گسترش یافت.

این بنا ۳۲۰۰۰ مترمربع مساحت دارد و از چندین صحن تشکیل شده‌است شامل صحن‌های اتابکی، وکیل الملکی، حسینیه، میرداماد و بیگلربیگی.

ورودی امروزی آن از سمت شرق است که به صحن اتابکی واز آنجا به صحن وکیل الملکی که به رواق‌های دوره قاجاریه و گنبدخانه و رواق شاه عباسی و صحن حسینیه دسترسی دارد منتهی می‌گردد. آخرین صحن این بنا بیگلربیگی است که به خانه متولی‌باشی ختم می‌شود. این مجموعه طی شش قرن بنا شده و تداوم معماری ایران را در شش قرن گذشته و به صورت زیبایی به تماشا گذارده‌است.

بیشترین توسعه این مجموعه در دوران قاجاریه انجام شده‌است.

معماران آن استاد کمال الدین حسین و بانی آن بکتاش خان (رواق و صحن میرداماد)، استاد رضاً و بانی آن عبدالحمید میرزاً (صحن حسینیه) هستند.

صحن وکیل الملکی و رواق‌ها به دستور وکیل‌الملک اول و دوم در سال‌های ۱۲۸۵ ه.ق. بناگردیده‌است. عناصر تزئینی مجموعه شامل کاشیکاری، کاربندی، مقرنس، گچبری و نقاشی است